Anarchiści a kubański reżim

Wywiad przeprowadzony przez dziennikarza rosyjskiej gazety „Sytuacja” – organu Autonomicznej Akcji z przedstawicielem działającej na Kubie anarchistycznej organizacji Movimento Libertario Cubano.

Sytuacja: Fidel Castro przeżywa swoje ostatnie chwile. Jak myślisz, kto będzie rządził Kubą po jego śmierci?

Movimento Libertario Cubano: Fidel Castro jeszcze nie umarł, ale nawet jeżeli jeszcze odzyska siły, jego rola jako lidera rewolucji i szefa rządu jest już zakończona. Na razie Raul odziedziczył dyktaturę, ale po odejściu jego brata jest mało prawdopodobne, że utrzyma się długo przy władzy. Wiele czynników wskazuje na to, że wręcz przeciwnie – okres jego rządów będzie krótki.

Czy uważasz, że Fidel jest dyktatorem?

Ktoś, kto jest przy władzy przez prawie pół wieku, bezwzględnie niszcząc każdą opozycję może być uważany za takiego samego dyktatora jak Stalin.

Jaka była polityka Fidela w stosunku do innych ruchów lewicowych, np. anarchistów, trockistów itp.?

Jeżeli chodzi o trockistów, to to pytanie należy skierować do tych, którzy kontynuują romantyczną walkę Lwa Dawidowicza. Niektórzy Kubańczycy należący do tej sekty udali się na emigrację w związku z represjami, które dotknęły ich po śmierci Che Guevary. Anarchiści byli prześladowani od samego początku, kiedy niektórzy z naszych towarzyszy zostali usunięci ze związków zawodowych, następnie zabici, uwięzieni bądź wygnani – tak wyglądało lekarstwo na anarchistów przepisane przez rząd.

Brat Raul nie wygląda na silnego polityka, nie sądzisz?

O, nie tylko wygląda na słabego, on jest słaby. Raul odziedziczył stopień dowódcy kubańskiej armii i następcy Castro w 1959 roku, gdy był jedyną osobą, której dyktator mógł zaufać. Zawsze był przyzwyczajony do wykonywania poleceń swojego brata i gdy Fidel umrze, nie będzie miał takiej siły, jaką ma w tej chwili. Już teraz przekazał część uprawnień niektórym komitetom, które realnie decydują o posunięciach rządu, gdy jego brat niedomaga. Kiedy dyktator umrze, Raul pozostanie sam w powolnie rozpadającym się kraju, w którym żąda się politycznych, społecznych i ekonomicznych zmian. Raul nie jest w stanie wejść w buty Fidela, więc nie można wykluczyć nagłego powstania przeciwko reżimowi. Przynajmniej wygląda na to, że w Waszyngtonie przewiduje się „najgorszy” scenariusz i czeka na rozwój wydarzeń.

Historia ruchu anarchistycznego na Kubie jest zupełnie nieznana w Rosji. Jak jest on długa? Kiedy się rozpoczęła?

Nie jesteśmy zdziwieni, że niewiele wiadomo o kubańskich anarchistach, choć Frank Fernandez pozostawił informacje w Moskwie i Grenadzie – ale może była to inna grupa. Polecamy książkę Franka Fernandeza, by uzyskać więcej informacji (publikacja dostępna na CIA w języku angielskim TUTAJ)

Oprócz waszej strony internetowej, znaleźliśmy jeszcze jedną, nie działającą - http://libertario.lautre.net/ . Czy istnieje na Kubie inna anarchistyczna grupa oprócz waszej?

Nie wydaje nam się, chyba że powstała jakaś nowa.

Jakie są wasze relacje z Kubańską Partią Komunistyczną?

Nie porozumiewamy się i nie mamy żadnych relacji z Kubańską Partią Komunistyczną.

Czy jest możliwa taka zmiana w politycznej sytuacji Kuby po śmierci Fidela, jaka zaszła w Rosji pomiędzy 1989 a 1993 w czasie upadku ZSRR? W takim przypadku, jak zmieni się polityka Movimento Libertario Cubano?

Taka sytuacja jest możliwa, ale teraz trudno odpowiedzieć na to pytanie. Polityczna zmiana implikuje zmianę strategii, ale wyjściowa taktyka będzie zależna od naszych możliwości.

Jaka jest dzisiejsza polityczna struktura Kuby? Sowiecka republika, dyktatura, coś innego?

Kubańskie struktury władzy zostały zorganizowane na wzór radziecki w 1960 roku. Konstytucja, która została podpisana w 1976 była kopią stalinowskiej konstytucji z 1936 roku i nadal obowiązuje.

Obecnie rosyjska elita polityczna jest w stanie trzymać się przy władzy dzięki przejęciu kontroli nad złożami ropy i gazu ziemnego. A co utrzymuje przy życiu ekonomię Kuby?

Na dzień dzisiejszy kubańska ekonomia jest utrzymywana przy życiu dzięki darmowej wenezuelskiej ropie, którą wysyła Chavez, przez fundusze wysyłane zza granicy oraz sektor turystyczny.

Czy wielu Kubańczyków jest nieszczęśliwych w związku z tym, że Kuba jest socjalistyczna?

Ponad 10% Kubańczyków żyje za granicą. Na Kubie jest bardzo słaba opozycja, ale niemożliwe jest stworzenie formalnych deklaracji przez tych, którzy sprzeciwiają się obecnemu systemowi. Możemy tylko cytować statystki tych Kubańczyków, którzy wyemigrowali (ponad milion) nie dlatego, że Kuba jest socjalistyczna, ale dlatego, że jest dyktaturą wyrwaną z czasu i przestrzeni.

Jak na co dzień żyją obywatele Kuby? Czy mogą podróżować bez przeszkód za granicę? Czy można krytykować Castro? Czy przeciętny Kubańczyk jest w stanie kupić samochód dla swej rodziny?

Na co dzień Kubańczycy żyją w biedzie i z nikłą nadzieją poprawy, jeżeli nie dojdzie do zmiany systemu tak, jak to stało się w Rosji i Europie Wschodniej. Nie można opuszczać kraju i nawet podróż z jednego miasta do drugiego powoduje, że jest się pod obserwacją. Nie można krytykować Castro jako reprezentanta rządu, narodowej suwerenności, ekonomii itp. Jakakolwiek krytyka jest bardzo niebezpieczna i jeżeli podtrzymasz swoje słowa, zostaniesz umieszczony w więzieniu i oskarżony o kontrrewolucję. Kupno samochodu jest praktycznie niemożliwe, a pomimo istnienia czarnego rynku, wynagrodzenia są zbyt niskie, by sobie na niego pozwolić. Tylko funkcjonariusze rządowi oraz wojskowi mają dostęp do tego rodzaju transportu.