Johannes Wilm, O liście ex-członka RAF do uczestników Konferencji im. Róży Luksemburg

Niemieckie, burżuazyjne media skupiły się rok temu na atakowaniu wszelkimi siłami byłego działacza Frakcji Czerwonej Armii (RAF) - Christiana Klara, który ubiegał się o warunkowe zwolnienie.

Christian Klar, aresztowany w 1982 i skazany w 1985 roku, znalazł się w więzieniu z powodu 9 zabójstw i 11 usiłowań zabójstwa (wszyscy członkowie RAF byli sądzeni zbiorowo) był właśnie jednym z tych, którzy ubiegali się o przedterminowe zwolnienie.

Tymczasem media - podobnie jak konserwatywna Chrześcijańska Unia Społeczna (CSU) usiłowały doprowadzić do tego by nigdy nie został zwolniony. Ich stanowisko opierało się na liście zamieszczonym poniżej, który Klar przesłał do niemieckiej gazety "Junge Welt" 15-go stycznia 2007 roku. Markus Soder, sekretarz generalny CSU zareagował na niego słowami: "Teraz widać,że taka osoba nigdy nie powinna znaleźć się na wolności". Powinien "pozostać za kratkami przez resztę swojego życia. Zwolnienie warunkowe jest nie do pomyślenia".

Podejrzewam,że większość z was może uważać, że zabójca 9 osób nigdy nie powinien zostać zwolniony. Wierzę jednak, iż zgodzicie się, że jeśli prawo przewiduje warunkowe zwolnienie dla każdej innej osoby, która popełniła podobne przestępstwa to nie można tak po prostu odebrać go i anulować w przypadku Klara.

W żaden sposób nie chciałbym bronić RAF ale list napisany przez byłego członka RAF mógłby zostać równie dobrze napisany przeze mnie (pomijając niektóre intelektualne zwroty). Jeśli ktoś może zostać dodatkowo wysłany do więzienia na wiele lat za napisanie tego rodzaju rzeczy to w takim razie ja również powinienem się tam znaleźć.

Oto list Christiana Klara (został napisany w związku z ubiegłoroczną Konferencją imienia Róży Luksemburg w Berlinie):

Drodzy Przyjaciele.

Temat tegorocznej Konferencji im. Róży Luksemburg brzmiący - "Możemy zrobić to inaczej" ("We can do it differently") - oznacza tak ja to rozumiem - w pierwszej kolejności uznanie i podziękowanie za inspiracje, które docierają do nas z niektórych krajów Ameryki Łacińskiej.

Po dwóch dekadach niszczycielskich recept ze strony międzynarodowej klasy posiadaczy w końcu do głosu dochodzą prawa mas i w dodatku rozwija się przed nimi perspektywa. A jak to wygląda w Europie? Tutaj nadal trwa imperialistyczny sojusz, który stawia się w obowiązku zsyłać z niebios karę na każdy kraj opierający się obecnej redystrybucji zysków oraz by obracać jego styl życia w stertę śmieci.

Propagandowa robota wykonywana przez rządy i ogromne agencje public relations rozpowszechnia ideologię uświęcającą wszystko co redukuje ludzi do ich użyteczności.

W każdym razie także tutaj prawdą jest: "Możemy zrobić to inaczej".

Skąd jeszcze powinna nadejść siła do walki ?

Szczególnie ważnym czynnikiem (w Europie inaczej niż gdzie indziej) byłoby wyrwanie dużych obszarów społeczeństwa (które w Europie przeżywają obecnie załamanie) z rąk ich szowinistycznych "zbawców" (czytaj: lewica zwalczająca neonazistów i inne ruchy prawicowe, które mają wsparcie pośród bezrobotnych).

W przeciwnym razie nie będzie możliwe ostateczne obalenie kapitału i otworzenie drzwi do innej przyszłości.

Od czasu do czasu należy to podkreślać: świat jest historycznie dojrzały do tego aby przyszłe generacje wkroczyły w życie oferujące pełen rozwój ich ludzkich możliwości, w którym duchy ludzkiej alienacji zostaną wypędzone z planów i stosunków społecznych.

-----------------------
Christian Klar - (urodzony 20 Maja, 1952 roku we Freiburgu) był jednym z przywódców drugiego pokolenia niemieckiej grupy Frakcja Czerwonej Armii(RAF). Nakaz aresztowania został wydany w 1979 roku a do zatrzymania Klara doszło w pobliżu Hamburga 16-go Listopada 1982 roku gdzie utrzymywał on nielegalny skład broni. W wyniku procesu został skazany za udział w zabójstwach Siegfrieda Bubacka, Jurgena Ponto i Hannsa-Martina Schleyera, wspólnie z inną członkinią RAF Brigitte Mohnhaupt. Klar pozostaje w więzieniu od czasu aresztowania a wysokość jego wyroku wynosi 6-krotne dożywocie plus 15 lat. Na początku 2007 roku złożył prośbę o ułaskawienie do decyzji niemieckiego Prezydenta Horsta Köhler'a. 7 Maja,2007 r. prośba została odrzucona. Po raz kolejny będzie mógł się ubiegać o przedterminowe zwolnienie dopiero w 2009 r. ponieważ kara dożywotniego więzienia w Niemczech nie oznacza zamknięcia skazanego aż do śmierci.