Polscy żołnierze po "misjach" trafiają do szpitali psychiatrycznych

"Kto przy zdrowych zmyslach chcialby slużyć w armii" - myślę,że to zależy od sytuacji polityczne i tego jak owa armia funkcjonuje.Poznalem kiedyś calkiem sympatycznego i kumatego Austriaka, co jeszcze przed studiami zaciągnąl się na ochotnika do wojska,traktując to jako męską przygodę i tak to wspomina - taki fajny obóz surwiwalowy... Wyznal mi jednak,że jakby byla jakaś wojna to on to pierdoli, nie zglosi się jako rezerwista "bronić ojczyzny". Ja mu na to "Kto mólby was napaść?" A on :
"Sąsiedzi nas nie napadną,ale przyjmijmy najczarniejszy scenariusz: pierdolona Polska dalej wspiera jak może USA. W końcu za to obrywa,ktoś napada na was,a wy jesteśnie tak jak my w UE i NATO, więc i nas to dotyczy..."

Czy argument dobrego zarobku ma wystarczyć? Ja dziękuję. Sprzedać można się podobno także na Dworcu Centralnym w kiblu. Bo "misje" do obcych kulturowo krajów, w których nie mamy żadnego interesu w dodatku "na polecenie" obcych państw i wskutek zawartych sojuszy to jest zwykłe sprzedawanie się. Jeśli ktoś nie widzi innego wyjścia i wstępuje do armii, jako najemnik i tak zarabia na życie - to jego prawo i jego wybór. Moim prawem jest gardzić takim zachowaniem. I dlatego nie interesują mnie jęki o konieczności leczenia żołnierzy wracających z misji.
Do tego, że w tym kraju uczciwą pracą niczego nie zyskasz, nie musisz mnie przekonywać Drogi Kolego. Są jednak pewne granice, które w tym wypadku wyznacza choćby możliwość uczciwego spojrzenia sobie w oczy przy goleniu.