OPZZ i "Solidarność" znów sprzedały pracowników

Zależy które zwiazki - trudno nazwać CNT lat 30 siłą antyrewolucyjną

Jesteś po prostu naiwny. Zanim się obejrzysz, najlepiej prosperujące przedsiębiorstwa nagle ogłoszą, że mają "kłopoty" i w związku z tym muszą obniżyć pensje o połowę, bo trzeba z czegoś wypłacać dywidendę.

To, co zrobili sprzedajni związkowcy, nie ma nic wspólnego z ratowaniem miejsc pracy, a za to ma wiele wspólnego z napędzaniem kryzysu spowodowanego chciwością pracodawców i udziałowców.

Kto tu jest naiwny?
Nie mówię, żeby we wszystkim ustępować, nie mówię, że akurat ten pomysł jest idealny(choć w sumie, na czas gorszej koniunktury, niezły), ale trzeba stawiać na dialog, kompromis.
Jedną rzeczą są wielkie korporacje-drugą drobne firmy, którym należy pomagać, bo sorry, ale akurat do ludzi, którzy sami tworzą jakiś biznes mam wielki szacunek, bo to dużo trudniejsze niż bezpieczna państwowa posadka.
I pożyteczniejsze dla innych ludzi.

"dialog" i "kompromis" z władzą (ekonomiczną w tym przypadku) rzeczywiście anarchista z ciebie, nie ma co

Podziw dla drobnej burżuazji - rzeczywiście bardzo anarchistyczne

Gdzie konkretnie komunizm zaistniał? Bo w ZSRR go nie było - z góry uprzedzam. Komunizm zgodnie z założeniem Marksa, to brak państwa i własności prywatnej. Tego ani w ZSRR ani w PRL nie było.

Od kiedy to kapitaliści zajmują się budowa cukierni? Ja myślałem że cukiernie budują budowlańcy.

Nikt własnymi siłami nie zbudował cukierni. Jeśli już, to siłami wszystkich pracowników, którzy przy niej pracowali (murarzy, malarzy, sprzedawców, cukierników, księgowych, itp).

Nie mam czasu, ani ochoty przepisywać całych fragmentów książki, ale odpowiedź na powyższe pytania jest wyłożona kawa na ławę w "The ABC of Anarchism" Berkmana (rozdział 3 i 4 szczególnie o ile mnie pamięć nie myli). Polecam

"Za pieniądze tego gościa. Który na nie wczesniej uczciwie zapracował"

Aha, jasne. Raczej je wcześniej wycisnął z pracujących dla niego ludzi.
Przedsiębiorczość - to chyba jednak cecha kapitalistyczna. Co innego kreatywność.

Państwo i komunizm to jakiś oksymoron. Komunizm jest systemem z założenia BEZPANSTWOWYM (co innego socjalizm który miał być niby stanem pośrednim) . Jezeli uważasz że nie mozliwe jest zbudowanie społeczeństwa bezpaństwowego i bezklasowego zarazem (czyli właśnie komunizmu) to co z ciebie za anarchista?

Od początku pisze, że chodzi mi o własnośc drobną. Nie wielkie firmy, ale o drobne.
Co do bezklasowego społeczeństwa-jestem realistą. Te teksty to jakieś skrajnie lewicowe utopie. UTOPIE! Bądźmy realistami. Można oczywiście wierzyc w różne nierealne rzeczy, i chciec ich wporwadzenia(wbrew ludziom), ale po co, skoro to nic nie da? Nie lepiej skupic się na tym, by tej wolności było jak najwięcej? Walczyc o to, co jest realne, możliwe do zrealizowania?
A hipotetytczny gośc mógł pracowac, dajmy na to w fabryce. I po 10 latach oszczędzania na cos własnego uznał, że pierdoli robotę w wielkiej firmie, i robi coś sam. Ale, że wyroby cukierni dobrze sie sprzedawały, bo były smaczniejsze i tańsze od szajsu z supermarketu, musiał zatrudnic kilka osób. No i przyszedł kryzys, ludzie na pączki kasy nie mają, to co? Lepiej będzie, jak te trzy osoby będa zarabiac mniej, a kiedy się polepszy-znowu więcej, niż żeby cukiernia upadła, i wszyscy stracili, prawda?
Wracając do utopii. Anarchia nią jest. I nigdy nie będzie mogła w pełni zaistniec, tak jak każda inna idea. Kapitalizm też jest nieudolnie wprowadzaną utopią, która w założeniach, powtarzam, założeniach zła nie jest.
Anarchistą w Waszym rozumieniu najwyraźniej nie jestem. I ja to rozumiem. Sam się uważam za anarchistę bardzo umiarkowanego, albo raczej człowieka o poglądach anarchizujących. Ideą tą zainteresowałem się poprzez słuchanie anarchistycznych, bądź anarchizujących zespołów, jak chcociażby Włochaty, Dezerter, Ga-Ga. I autorzy tekstów tychże zespołów, mają o wiele zdrowsze podejście do wielu spraw, bardziej życiowe, niż Wy, przynajmniej moim zdaniem. Ja przez wolnośc rozumiem także wolnośc myślenia, otwartośc na zmiany, ewolucję. Sorry, ale u Was tego kompletnie nie widzę. Jest tylko jedna słuszna droga, jedna słuszna myśl. Wiele idie anarchistycznych jest mi bliskich, wolnośc jest dla mnie najważniejszą wartością, jestem przeciwnikiem polityki, elit, wielkiego biznesu. Ale nie popadam w jakiś komunizm, bo z historii wiem, czym to się kończy. I jestem otwarty na dialog, na reformy. Bo to jest droga do sukcesu.
Rewolucja, wybaczcie, jest głupotą. Przynosi głównie złe ekekty. Zmiany trzeba wprowadzac droga reform(z tego co wiem, postulował to Proudhon).
A do reform otwartości i dialog sa konieczne.

W artykule był poruszony temat, który bynajmniej nie dotyczy tylko drobnych firm. Najwyraźniej uważasz, że zmniejszanie pensji jest OK, niezależnie czy w małych czy dużych firmach.

Z kryzysu nie wyjdzie się ani przez zwolnienia, ani ograniczenia pensji. Właściwie można powiedzieć, że kryzys został sztucznie wyprodukowany przez 20 lat cięcia kosztów i restrukturyzacji (przecież to się zaczęło o wiele zanim słowo "kryzys" stało się modne i gdy wszyscy piali z zachwytu nad rzekomym rozwojem gospodarczym).

Presja pracowników na polepszenie warunków pracy jest praktycznie jedynym sposobem na osiągnięcie dobrobytu przez szerokie warstwy społeczeństwa. To jest bardzo realne spojrzenie na tą sprawę. Owszem, dokonuje się to drogą reform, ale tylko wtedy gdy politycy czują, że bez tych reform utracą kontrolę nad sytuacją. Nigdy nie odbywa się to w drodze miłych porozumień przy herbatce, a zawsze w wyniku walki na ulicach i w zakładach.

Cały czas powtarzam, że chodzi mi o firmy drobne. Wielkie koncerny są rzeczą szkodliwą, bo działają zazwyczaj na niekorzyśc pracowników i konsumentów. I im nie można popuszczac wcale. Chodzi mi o to, żeby nie stawiac ich w jednym szeregu z drobnymi firmami, zwłaszcza, że państwo sprzyja wielkim korporacjom uprzykrzając życie drobnym firmom(biurokracja, masa chorych przepisów, ulgi dla wielkich firm kiedy będa łaskawe zrobic fabrykę...)

Tu się z tobą nawet zgadzam, ale wiadomość, pod którą zacząłeś komentować dotyczy wszystkich firm, nie tylko małych.