Warszawa: Czyszczenie kamienic - reprywatyzacja w nowej Polsce - debata, filmy, koncert

Debata /film/koncert w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie:

„CZYSZCZENIE KAMIENIC. Reprywatyzacja w nowej Polsce” / w ramach wystawy Marthy Rosler "Poradnik dla zagubionych: jak odnieść sukces w nowej Polsce"

godz. 15.00 – blok filmowy / KINO.LAB
- „Eksmisja” w reż. Filipa Malinowskiego (76 min.)
- „Melting clocks’ hotel” Wojciecha Dudy i Rafała Jakubowicza (15’43 min.)
- „Warsaw City Grabbers - Reprywatyzacja” w reż. Piotra Madeja (40 min.)
- „Lokatorzy na sprzedaż” grupy Kontrplan (29’37 min.)
godz. 18.00 - dyskusja / Galeria 1
godz. 20.00 – koncert Kopyt/Kowalski / Galeria 1

więcej:
https://www.facebook.com/events/746133832105088/
https://www.facebook.com/events/236359499894935/

DYSKUSJA „CZYSZCZENIE KAMIENIC. Reprywatyzacja w nowej Polsce”

Uczestnicy: Katarzyna Czarnota, Piotr Ciszewski, Jakub Grzegorczyk, Anastazja Wieczorek-Molga, Antoni Wiesztort
Moderatorka: Dorota Grobelna

Reprywatyzacja substancji mieszkaniowej w polskich miastach, w warunkach braku ustawy reprywatyzacyjnej i polityki mieszkaniowej gmin ukierunkowanej na prawa i potrzeby lokatorów, doprowadziła do szeregu nadużyć, paraliżu rozwojowego miast i ludzkich tragedii. Najbardziej jaskrawym ich przykładem jest pojawienie się lukratywnego biznesu opartego na skupowaniu roszczeń reprywatyzacyjnych, połączonego z brutalnym procederem czyszczenia przejętych kamienic z dotychczasowych mieszkańców. Dramat nękanych lokatorów wspierany przez lata społeczną obojętnością, przekonaniem o prawie właścicieli do dowolnego dysponowania nieruchomością oraz dziejowej sprawiedliwości i konieczności klasowej wymiany mieszkańców centrów miast - uwidoczniony został przez działaczy lokatorskich. Jednak - choć nagłośniony – nadal ma miejsce. Władze samorządowe ciągle nie czują się stroną w sporze między nowymi właścicielami a lokatorami. Nadal też brak ustawy reprywatyzacyjnej, która zatrzymałaby proces umniejszania zasobów lokali komunalnych (dramatyczna w tym względzie jest tu szczególnie sytuacja Warszawy), czy regulacji pozwalających na skuteczne przeciwstawienie się praktyce nękania lokatorów.

Podczas dyskusji wskażemy na uwarunkowania, skalę i skutki „reprywatyzacji w nowej Polsce”. Przedstawimy jej analizę m.in. z perspektywy społecznych i publicznych kosztów odbudowy Warszawy. Przybliżymy też historie walk lokatorskich przełamujących społeczną obojętność oraz losy osób, które w wyniku działań czyścicieli kamienic zostały zmuszone do opuszczenia swoich domów. Część z nich jest dziś aktywistkami ruchu lokatorskiego.

Dyskusję poprzedzi blok filmowy złożony z długometrażowego filmu „Eksmisja” w reżyserii Filipa Malinowskiego, filmów dokumentujących walki ruchu lokatorskiego w Warszawie i Poznaniu – „Warsaw City Grabbers - Reprywatyzacja” w reż. Piotra Madeja i „Lokatorzy na sprzedaż” grupy Kontrplan oraz wideo artystów Wojciecha Dudy i Rafała Jakubowicza z ich projektu „Melting clocks’ hotel”.

Podczas dyskusji pokazane zostaną fotografie z wystawy „Powstanie z gruzów", zestawiające dokumentację powojennych zniszczeń ze stanem nieruchomości po ich odbudowie w PRL.
Po dyskusji zapraszamy na koncert poznańskiego duetu Kopyt/Kowalski (www.kopytkowalski.pl), na którego ostatniej płycie KIR znalazł się utwór „Kto zabił Jolantę Brzeską” - poświęcony ikonie ruchu lokatorskiego, aktywistce Warszawskiego Stowarzyszenia Lokatorów. Trzy lata temu jej spalone zwłoki znaleziono w Lesie Kabackim. Jej śmierć do dziś nie została wyjaśniona.

www.wsl-poznan.pl | wsl.lokatorzy.pl | www.lokatorzy.pl | www.syrenawarszawa.wordpress.com

Katarzyna Czarnota – socjolożka, działaczka społeczno-polityczna związana z poznańską Federacją Anarchistyczną; jest jedną ze współzałożycielek i koordynatorek Wielkopolskiego Stowarzyszenia Lokatorów; w latach 2009-2013 prowadziła badania osiedli kontenerowych w Polsce w kontekście segregacji społecznej

Piotr Ciszewski – politolog, działacz związkowy i lokatorski, prezes Warszawskiego Stowarzyszenia Lokatorów, działacz OZZ Inicjatywa Pracownicza; publikował m.in. w „Res Publica”, magazynie „Kontakt”, „Przeglądzie”, „Robotniku” i portalu lewica.pl; absolwent Wydziału dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu warszawskiego.

Dorota Grobelna – historyczka kultury, kuratorka i koordynatorka projektów sztuki publicznej, w tym wystawy i działań studentów Pracowni Wizytującej Joanny Rajkowskiej na UAP - „KontenerART”, będących odpowiedzią na budowę przez władze Poznania kontenerowego getta socjalnego; zaangażowana w problematyką lokatorską; prekariuszka

Jakub Grzegorczyk - działacz związkowy i lokatorski, od 2011 r.; sekretarz Komisji Krajowej OZZ Inicjatywa Pracownicza, aktywista Warszawskiego Stowarzyszenia Lokatorów; publikował m.in. w: Le Monde Diplomatique - edycja polska i Nowym Obywatelu; absolwent Instytutu
Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego

Anastazja Wieczorek-Molga – z wykształcenia matematyczka i informatyczka; z zawodu – księgowa; działaczka społeczna: w latach 70. i 80. - w ruchach młodzieżowych, od 1994 r. – w Stowarzyszeniu Abstynenckim "DOM TRZEŹWOŚCI" w Poznaniu (przez wiele lat w zarządzie Stowarzyszenia), od 2012 r. - w Wielkopolskim Stowarzyszeniu Lokatorskim

Antoni Wiesztort – dyplomowany bezrobotny, dziki lokator, uczestnik wielu badań terenowych i działań bezpośrednich kolektywu Syrena, współautor wystawy „Powstanie z gruzów” nt. kosztów odbudowy Warszawy i reprywatyzacji, publikował m.in. w polskim Le Monde Diplomatique i Przekroju Kurkiewicza

"Powstanie z gruzów" – opis wystawy
Czy zawodowi kamienicznicy przejmujący dziś za darmo tysiące domów mają prawo mówić o przywracaniu „historycznej sprawiedliwości”?
Jako światowy wyjątek, powojenna Warszawa dosłownie powstała z ruin wysiłkiem mieszkańców/-ek tego i innych miast, pracujących często za darmo w zamian za obietnicę życia i mieszkania w mieście bez gruzów. Odbudowa zrujnowanej wojną Warszawy pochłonęła 70 miliardów dzisiejszych złotych. Wiele stołecznych budynków wzniesiono na nowo dosłownie kosztem innych miast, z materiałów im odbieranych – w samym 1950 roku do stolicy powędrowały 163 miliony zabytkowych cegieł z Wrocławia, zebranych przez specjalne brygady wyburzeniowe.
Poszczególne wersje historii niejednokrotnie służyły uzasadnianiu dominacji i płynących z niej zysków. Oddajemy historię Warszawy w ręce jej prawdziwych właścicieli: mieszkańców i mieszkanek tego miasta, wyrzucanych dziś z domów, za które rodzice zapłacili własnym potem.

Opis filmów
„Eksmisja” w reż. Filipa Malinowskiego

film dokumentalny, Polska/Austria/Szwajcaria 2012
76 Min, polski/niemiecki, podtytuły
produkcja Soleil Film GmbH, Malina Film (PL), RebelMango (CH)
alt. tytuły RESETTLEMENT (ENG), MARIA MUSS PACKEN (DE)
producenci Filip Antoni Malinowski, Jürgen Karasek, Carlo Pisani
montaż Filip Antoni Malinowski, Julia Pontiller
operator Filip Antoni Malinowski
dzwięk & sound design Florian Kindlinger
muzyka THALIJA www.thalija.com

EKSMISJA - film o niebywałej polskiej parze seniorów, która po przeżyciu 66 lat w jednym mieszkaniu musi się wyprowadzić. Z jednej strony jest MARIA - osoba o nieskończenie młodym i optymistycznym duchu – z drugiej strony TADEUSZ, który jest cichym naukowcem i fatalistą. Nagle oboje muszą walczyć z osobistą katastrofą, która ujawnia dotyczące ich przeżycia z przeszłości ciążące nad ich decyzjami. Jest to film o sprawiedliwości i równości – o kryzysie moralności w przeszłym i teraźniejszym społeczeństwie – i o tym, jak się starzeć zostając młodym.
"Krótka historia o tym jak w naszym kraju człowiek bezwzględny może dokonać gwałtu na życiu i psychice starych ludzi łamiąc bezkarnie prawo." M. Malinowska
(za: http://www.resettlement.pl/index_pl.html)
"W żadnym kraju post-socjalistycznym tak brutalnie nie oddano ludzi na pastwę rynku w kwestii mieszkaniowej jak w Polsce. Choć T. Mazowiecki w expose w 1989 roku wypowiedział sakramentalne słowa o kontynuacji zobowiązań z PRL-u, to w rzeczywistości jest "dziki zachód". Rządy Czech, Węgier i Niemiec (landy wschodnie) wzięły na siebie roszczenia byłych właścicieli wiedząc i czując, że społeczeństwo musi mieć minimum bezpieczeństwa socjalnego i psychologicznego jakim jest mieszkanie." (za: Artur Liebhart, Planete DOC, Warszawa)

„Melting clocks hotel” Wojciecha Dudy i Rafała Jakubowicza
„Melting clocks’ hotel” to tytuł projektu Wojciecha Dudy i Rafała Jakubowicza zrealizowanego w ramach pokazów „Emergency Room” we Wrocławiu (kuratorzy: Thierry Geoffroy, Michał Bieniek), towarzyszących Europejskiemu Kongresowi Kultury. Jego elementem jest film dokumentujący życie mieszkańców hotelu socjalnego przy ulicy Mieleckiej we Wrocławiu.
Więcej: http://www.jakubowicz.art.pl/?p=1799
Rafał Jakubowicz (1974), artysta, pracuje w UAP i UAM w Poznaniu.
Wojciech Duda (1964), artysta, pracuje w UAP w Poznaniu.

„Warsaw City Grabbers - Reprywatyzacja”, 2013 – w reż. Piotra Madeja
Zbiorowa amnezja wokół kosztów odbudowy Warszawy z powojennych ruin, kwot odszkodowań wypłacanych za znacjonalizowany majątek oraz brak ustawy reprywatyzacyjnej, generuje potężne zadłużenie miasta i szereg patologii społecznych. W stolicy, dotkliwie pogrążonej w chaosie 'dzikiej reprywatyzacji', za darmo oddaje się tysiące kamienic, szkół, muzeów, teatrów, parków i skwerów. Równolegle, z budżetu miasta i z puli rządowej płynie opiewający na miliardy strumień pieniędzy zasilający konta 'wybrańców historii', skutecznie zacierających granice między wyrazami biznesmen i bandyta. Najbardziej tragicznymi bohaterami tej jakże polskiej historii są lokatorzy odbieranych domów, z dnia na dzień masowo zmuszani do wysiedleń. Film jest zapisem wypowiedzi lokatorów i działaczy społecznych, którzy walcząc o dach nad głową wspólnie próbują znaleźć wyjście z 'warszawskiego kotła'.

„Lokatorzy na sprzedaż” - grupy Kontrplan

Film przedstawia historię sprzeciwu grupy mieszkańców kamienicy mieszczącej się przy ulicy Stolarskiej w Poznaniu. Dzięki bezpośredniemu oporowi lokatorów po wielu latach udało się zdemaskować proceder nielegalnych, brutalnych wysiedleni, dokonywanych głównie na zlecenia banków i kamieniczników przez tzw. „czyścicieli kamienic".

Stolarska jest tylko jednym z przykładów globalnego problemu. Polityka mieszkaniowa, w której lokator jest utożsamiany z towarem i sprzedawany z kamienicą osiągnęła właśnie skrajny poziom dehumanizacji. Wymusza on coraz bardziej radykalne formy obrony -- lokatorzy z ul. Stolarskiej postanowili między innymi zamknąć drzwi kamienicy przed pracownikami spółki zawodowo zajmującej się nękaniem mieszkańców. Dzięki ich oporowi Stolarska stała się symbolem walki z tzw. „mafią mieszkaniową" silnie ugruntowaną w państwowych strukturach.

W zamyśle autorów filmu moralne oburzenie na krzywdę lokatorów z ul. Stolarskiej uwidacznia ten problem jednak głównym celem jest sprowokowanie szerszej dyskusji i próba zmiany myślenia na temat przyczyn a nie tylko skutków.
…

Kopyt/Kowalski - poznański duet: niedostrzeżony przez mainstream, obsypany cukrem pudrem przez kilka małych portali muzycznych. Na koncie ma dwie wydane pozycje: "buch" (2011) i "kir" (2013), których część muzyczna dostępna jest pod adresem na kopytkowalski.pl.

„KIR to album, który powinien trafić do każdego, kto ceni sobie tradycję Dylanowskich protestsongów oraz zwraca uwagę nie tylko na wątki czysto muzyczne. Kopyt/Kowalski nagrywając ten album znaleźli dotychczas pustą przestrzeń i wypełnili ją szczerym, pozbawionym patosu przekazem. Bardzo udana płyta”.
popupmusic.pl

„Już pierwsza płyta, czy raczej płytomik duetu buch przykuwała uwagę. KIR zaskakuje jeszcze mocniej, przede wszystkim wycieczką w niepenetrowane wcześniej ascetyczne bluesowe rejony. (…) Przemilczenie tej płyty przez liczne portale jest tym smutniejsze, że biadoląc nad tym, że „zespoły nie mają tekstów po polsku” przegapiają najlepsze teksty po polsku od dawna.”
fuckyouhipsters.blogspot.com

„Doskonały przykład połączenia miękkiej (bo rozrywkowej) funkcjonalności muzyki z ciężarem idei, jaką za jej pośrednictwem chce się przekazać.(...) Najnowsze kompozycje jawią się już nie tylko jako dźwiękowa forma przestrzeni do artykulacji wierszy zaangażowanych, ale przede wszystkim jako fundament spójnego i dojrzałego muzycznie albumu (co niestety odbiło się słabym echem w tzw. polskiej prasie muzycznej). (…) Lekkość i flow, z jakim wokalista wyśpiewuje teksty, nadają tej muzyce wręcz tanecznego sznytu, podczas gdy przekaz jasno daje do zrozumienia, że chodzi przecież o „zgodę na bagdad” i „ciszę o nangar khel”, gdy „prezydent uda się wkrótce na koniec półwyspu hel”. Mówiąc krótko, ale żarliwie – aliteracje, powtórzenia i uroki prozodiów jadą wierzchem na brzmieniu nawiązującym do korzennej muzyki uciemiężonych afroamerykanów. Wszystko w imię wspólnotowego sprzeciwu wobec dyktatu kapitału.”
screenagers.pl