Warszawa: Konferencja "Kryzys - korekta czy załamanie systemu?"

W dniach 5-6 grudnia w Warszawie odbędzie się konferencja: Kryzys: korekta czy załamanie systemu?.

Miejsce:
Warszawa, Kawiarnia Chłodna25 (ul. Chłodna 25, róg ul. Żelaznej)

Od września 2008 r. globalny kryzys gospodarczy całkowicie zmienił sytuację społeczno-polityczną na świecie: rządy inwestują ogromne sumy w celu zagwarantowania stabilności sektora finansowego, przedsiębiorcy planują masowe zwolnienia i reorganizację produkcji, pracownicy żyją w strachu przed bezrobociem, a kredytobiorcy z uwagą śledzą gwałtowne zmiany na rynku kredytów hipotecznych.
W tym kontekście, zaobserwować można w debacie publicznej powrót do rozważań o naturze gospodarki kapitalistycznej, jej podatności na kryzysy i możliwościach jej dalszego rozwoju. Czy wolnorynkowa gospodarka kapitalistyczna jest skazana na periodyczne załamania, takie jak „Wielki Kryzys” z lat 30. XX wieku? Czy w celu przezwyciężenia kryzysów, kapitalizm potrzebuje interwencji publicznej? Czy obecny kryzys ma swoje przyczyny jedynie w chwilowym załamaniu cen nieruchomości, czy też może wyraża głębszą, strukturalną sprzeczność gospodarki kapitalistycznej? To tylko niektóre pytania, które postawić można przyglądając się rozwojowi obecnego kryzysu.

W Europie Zachodniej, kryzys spowodował dość dużą mobilizację społeczną: we Francji zaobserwować można było falę nielegalnych, często brutalnych akcji protestacyjnych w obronie miejsc pracy (połączonych z „zatrzymywaniem szefów jako zakładników”), w Hiszpanii trwają masowe demonstrację zwoływane przez związki zawodowe pracowników sektora motoryzacyjnego, szczyt G20 w Londynie wywołał uliczne zamieszki i walki pomiędzy protestującymi antyglobalistami a policją. Kryzys w krajach Europy Zachodniej – niezależnie od różnic regionalnych – stał się więc, do pewnego stopnia katalizatorem protestów pracowniczych i radykalizacji nastrojów społecznych. Czy to poruszenie wpłynie w jakikolwiek sposób na politykę przywódców UE? To kolejne – bardzo praktyczne pytanie – jakie stawia rozwój kryzysu.

Równie ważna wydaje się kwestia naszej lokalnej, polskiej specyfiki: rząd PO z dumą oznajmia, że Polska to jedyny kraj Europy, który opiera się kryzysowi i utrzymuje wysokie tępo wzrostu PKB, ale z drugiej strony wszyscy znamy alarmujące doniesienia o wzroście bezrobocia i konieczności redukcji zatrudnienia w kluczowych przedsiębiorstwach produkcyjnych. Pojawia się więc pytanie: W jaki sposób kryzys przebiegać będzie w Polsce i czy w ogóle zagraża nam scenariusz masowych bankructw i załamania systemu finansowego?

W całym tym chaosie deklaracji politycznych, demonstracji, ekspresowo przyjmowanych „ustaw antykryzysowych” itp. kluczowe wydaje się dokładne przeanalizowanie genezy, symptomów i możliwych dróg rozwoju obecnego kryzysu, w kontekście ogólnych prawidłowości gospodarki kapitalistycznej. Temat kryzysu jest od pewnego czasu obecny także w publicystyce i debatach organizacji deklarujących się jako „antykapitalistyczne”, „anarchistyczne” czy też po prostu w radykalnych związkach zawodowych. Z tych powodów, środowisko warszawskiej Lewicowej Alternatywy oraz Ogólnopolski Związek Zawodowy „Inicjatywa Pracownicza” postanowiły zorganizować otartą konferencję, poświęconą problematyce obecnego kryzysu. Kluczowe wydaje nam się poszukanie odpowiedzi na następujące pytania:

- Czy gospodarka kapitalistyczna w swojej obecnej formie jest systemem zdolnym do zniwelowania swoich wewnętrznych sprzeczności, które w przeszłości regularnie powodowały wybuchy kryzysu?

- Czy dotychczasowe kryzysy (Wielki Kryzys z lat 30. XX wieku, Kryzys paliwowy z lat 70., kryzys „wschodzących gospodarek” z lat 90.) mają taką samą naturę i takie same przyczyny strukturalne? - Czy można jeszcze mówić o „nieusuwalnych sprzecznościach gospodarki kapitalistycznej”?

- Jak wyglądają relację pomiędzy gospodarką kapitalistyczną a sferą publiczną? Czy w celu przezwyciężenia kryzysów, kapitalizm potrzebuje państwa? A może obecny kryzys daje możliwość powrotu do „uregulowania” kapitalizmu?

- Czy w Polskich warunkach kryzys może być katalizatorem protestów pracowniczych i radykalizacji postaw społecznych?

- Czy obecny kryzys może być czynnikiem głębszej zmiany społecznej, postulowanej przez krytyków kapitalizmu wywodzących się z ruchów marksistowskich i anarchistycznych?

Aby nakreślić możliwe odpowiedzi na te pytania, proponujemy wszystkim zainteresowanym otwartą debatę połączoną z prezentacją najważniejszych tematów związanych z obecnym kryzysem.

HARMONOGRAM KONFERENCJI

SOBOTA - 5 grudnia 2009:

11:00 – rozpoczęcie konferencji, powitanie uczestników

11:15 – 12:00 – „Symptomy i historia kryzysów gospodarki kapitalistycznej” – prezentacja historii przebiegu najważniejszych kryzysów gospodarki kapitalistycznej wraz z opisem ich najważniejszych symptomów, takich jak: inflacja, bezrobocie, spadek produkcji, drastyczne spadki cen akcji.

12:00 – 12:45 – „Czy w Polsce mamy kryzys?” Prezentacja danych na temat rozwoju kryzysu w Polsce, połączona z refleksją na temat społecznych konsekwencji kryzysu.

12:45 –13:00 Przerwa

13:00 – 13:30 – „Odpowiedź polskiego rządu na kryzys” Analiza działań antykryzysowych rządu RP.

13.30.- 14.15. - „Odpowiedź ruchów społecznych na kryzys. Wzrastająca fala niepokojów społecznych” Analiza w kontekście historycznym, możliwych odpowiedzi ruchu społecznego na zaistniały kryzys społecznych w Polsce i zagranicą. Czy ruch protestu społecznego jest efektem czy przyczyna kryzysów? Możliwe scenariusze.

14.15. – 15.00. Przerwa obiadowa

15:00 – 17:00 – DYSKUSJA: „ Odpowiedzi na kryzys: powrót Keynesa i oczekiwanie na rewolucję” – dyskusja poprzedzona prezentacją omawiającą najważniejsze koncepcje ruchów społecznych, krytycznych wobec kapitalizmu na temat rozwoju współczesnego kryzysu. Czy kryzys stanie się w Polsce katalizatorem protestów społecznych? Jak na kryzys powinny zareagować ruchy społeczne?

NIEDZIELA - 6 grudnia 2009:

11:00 – 12:30 „Kryzys i protesty społeczne w Europie Zachodniej i innych regionach świata” – omówienie przebiegu kryzysu na świecie, połączone z omówieniem najważniejszych protestów społecznych (przykłady: Niemcy, Azja, Francja, Afryka)

12:30 – 13:30 Dyskusja

13:30-14:00 – ZAKOŃCZENIE KONFERENCJI