Neonaziści szykują rewanż za sobotnią klęskę w Pradze

Jaś - oto twój szans, żeby bronić "wolność słowa". Jedziemy razem - ty będziesz na jednej stronie barykady, a ja na drugiej.

Zapomniałeś Zaczek coś powiedzieć. Jak pisze nasz kolega, który tam był, incydent z tym neonazistą miał miejsce po tym jak ktoś strzelał do tłumu antyfaszystów.

Jaś z naziolami? haha, to by był niezły widok. Stary "hipis" między "miśkami". :-)

Ale pod innym artykułem Jaś broni ich wolność słowa.
Mam kolegę, który zawsze pyta dlaczego ludzie bronią tych, którzy zabraliby wolność słowa od innych.

Może dlatego, że wolność słowa jest jedna. "Nasza" albo "ich wolność słowa" oznacza tyle co "możesz głosić poglądy jakie chcesz pod warunkiem że są zgodne z naszymi".

Chlorofil: owszem wolność jest jedna, tylko różnie pojmowana. Ale właśne dlatego zupełnie czym innym jest wolność słowa. Trzeba sobie w końcu uświadomić, że tak zwana "wolność słowa dla wszystkich" w rzeczywistości nie istnieje nigdy. Jest zawsze fikcją, liberalną mrzonką, która pozwala liberałom poczuć się, że "jesteśmy najlepsi niż inni" i zarazem robić coś zupełnie innego, niż mówią. Liberalizm ładnie mówi, ale wiele rzeczy robi po cichu - np. USA gdzie system liberalny zaszedł najdalej już od dawna nie jest krajem wolności słowa. Nie ma co dawać się na to nabierać. Ograniczenie wolności słowa istnieje zawsze, pytanie tylko kto?, jakie poglądy?, jakie wizje świata i innych ludzi? są tej "wolności" pozbawiane. Niestety taka jest rzeczywistość i taka zawsze będzie.

USA owszem, przestały być od pewnego czasu "krajem wolności słowa".
Zgadzam się też, że "wolność słowa dla wszystkich" w pełni w rzeczywistości nie istnieje.

Ale można dążyć do tego żeby było jej jak najwięcej albo do jej ograniczenia, żeby zamiast pokonać kogoś merytorycznie, pozamykać przeciwnikom buzie na kłódkę.

Po tym poznaje się wolnościowców :)

Po pierwsze - ja nie rozumiem dlaczego poglądy ludzi miałyby "nie mieć znaczenia". Przecież właśnie to jest najistotniejsze. W przeciwnym wypadku popadamy w pustkę ideową, afirmację beztreściowej "wolności".

Po drugie - ta "liberalna" formuła Woltera moze i pięknie brzmi, co nie zmienia faktu, że liberalna praktyka wszelkich czasów jej przeczy, nie mówiąc o tym że w tedy nie było nazioli (gdyby byli Wolter by się dwa razy zastanowił)

Po trzecie - nie ma tu żadnej symetrii, dla potencjalnych działań nazistów gdyby doszli do władzy nie miałoby większego znaczenia, czy anarchiści albo lewica ich cenzurowali czy nie. I tak by kazali się zamknąć wszystkim dalej na lewo.

Nie "logicznie wynika", lecz zawiera w sobie taką tendencję. U A. iH. sprawa jest niebywale złożona. Z Oświecenia masa rzeczy wynika, cała myśl lewicowa między innymi. Jak chcesz upodmiotawiać ludzi? Jak nie ideały Oświecenia, to co? Klasyczna Grecja? Katolicyzm?

że dopuszczanie do głosu nazistów (albo korwinowców na przykład) nie jest najlepszą strategią w ramach dążenia do wolności, w tym wolności słowa. Zwłaszcza w sytuacji gdy cały globalny system myślenia (pod panowaniem środków masowego przekazu) jest ostro wahnięty na prawo. Trzeba myśleć praktycznie a nie idealistycznie, bo to zwykła naiwność. Wolność słowa jest dziś stale nadużywana.
Wolność do "nie lubienia Arabów", do blokowania jawnego funkcjonowania mniejszości seksualnych, wolność do olewania losu "nieudaczników" i robienia na nich forsy, wolność do nie uznawania prawa do aborcji, wolność do narzucania ziomkom "interesu narodowego" itd. etc. Niestety tacy ludzie domagają się głośno i bezczelnie "wolności" (czytaj: wycierają nią sobie gęby) i niby czemu ktoś, kto naprawdę jest zwolennikiem wolności, miałby im w tym pomagać??? I tu nie chodzi o kwestie "merytoryczne" - bo merytorycznie to sobie mogą dyskutować naukowcy albo technicy.

Cieszy mnie to Pankin, że przynajmniej technicy albo naukowcy będą mogli - gdy przypadkiem Twoje postulaty zostaną zrealizowane - sobie bezpiecznie podyskutować :)

aluzji. Mógłbyś tak bardziej... "merytorycznie"? :)

Fakty są takie, że zwolennicy wolności słowa dla nazistów są ich faktycznymi sprzymierzeńcami w zwalczaniu wolności słowa dla wszystkich. Piękne słowa i brzydka rzeczywistość. Maskowanie tchórzostwa humanizmem.

Yak: znaczy że jeśli jestem za wolnością słowa dla anarchokolektywistów, to jestem sprzymierzeńcem anarchokolektywizmu? :)

Co do tchórzostwa, zakaz istnienia nazistów poparłaby większość osób bo kto niby chciałby kruszyć kopie w ich obronie. To już trudniej stawać w obronie wolności słowa, bo można się narazić na wiadomo zarzuty. W końcu ponad 90% ludzi uważa ich za kretynów, zresztą słusznie, więc kto miałby mieć coś przeciwko profilaktycznej cenzurze a np. dla recydywistów więzieniu? Podejrzewam nawet, że w przypadku komunistów podobnie, również również "anarcho-".

Zajebiście dużo tej Anarchii... w internecie!

"Fakty są takie, że zwolennicy wolności słowa dla nazistów są ich faktycznymi sprzymierzeńcami w zwalczaniu wolności słowa dla wszystkich." Żartujesz? Pozwoliłbym im nawet pogadać bo w ten sposób się poznaje inne poglądy. Jeśli się komuś spodobają to trudno, trzeba walczyć, ale też komuś mogą sie nie podobać anarchiści. Ludzie wybiorą tych którzy są prawdziwi do końca, a nie tych którzy dyktują co mogą mówić, a czego nie.

Tu nie chodzi o jakieś trzy systemy, tylko o pewne globalne zjawisko cywilizacyjne historycznie porównywalne chyba tylko z przypadkiem klasycznej kultury helleńskiej. Emancypacja mieszczaństwa, która pociągnęła za sobą względną emancypację innych klas, oparcie świadomości społecznej na klasie średniej, masowa edukacja, przemiany kulturowe, które wyłoniły romantyzm... I stąd się wszystko dopiero wzięło, łącznie z anarchizmem. W przeciwnym wypadku pozostają ci jakieś religijne majaki o "wspólnocie". Nie można oświecenia tak za burtę wyrzucać, tak jak nie można uciec od samego siebie. To nie takie proste. Przeczytaj sobie Foucaulta tekst o Oświeceniu - dzisiejsi "krytycy oświecenia" są jego kontynuatorami. Albo "Filozoficzny dyskurs nowoczesności" Habermasa - klasyczni myślenie też dostrzegali ambiwalencje oświecenia.
Poza tym ludzie w Polsce często mylą oświecenie w sensie właściwym (projekt cywilizacyjny, który trwa do dziś począwszy już gdzieś od XVI wieku) z oświeceniem w znaczeniu literacko-podręcznikowym (epoka sprzed romantyzmu). Jeżeli już powołujesz się na H. I A., to oni mieli na myśli to pierwsze znaczenie - czytaj: ramy racjonalności zachodniej cywilizacji w ogóle.
A jeżeli uważasz, że totalna entropia świadomości w skali globalnej jest lepsza niż jakiś przemyślany uniwersalistyczny racjonalizm, to pamiętaj, że na takiej zasadzie ludzie mogą się kiedyś obudzić w niezłym bagnie - porozbijani na skofliktowane grupki, ogłupieni i zarządzani przez specjalistów przy pomocy religii, reklamy i czego tam jeszcze. Coś jak powrót do ery upadku Cesarstwa Rzymskiego, tylko że w mega skali i przy znacznie lepszych środkach do prowadzenia wojen.

Co do myśli filozoficznej, to różnie bywało: jak zwykle miewała ona znaczenie ambiwalentne - po części dążyła do aliansu z władzą, a po części miała bywała wyrazem dążeń emancypacyjnych epoki, dotyczy to zwłaszcza największych myślicieli.

Nie wydaje mi się, żebyśmy byli skazani na wybór pomiędzy fałszem uniwersalizmu, a "entropią świadomości". Wydaje mi się, że wszystko co pozytywne w myśli ludzkiej zostało wywalczone w trakcie przezwyciężania skostniałych systemów myślowych. Te same jednak myśli, które doprowadzały do obalenia jednego systemu stawały się budulcem kolejnych. Wniosek z tego taki, że czytając klasyków filozofii powinniśmy pamiętać, że są oni grabarzami pewnych idei - choć tylko dzięki nim możemy te idee dziś poznać. Czytając ich, powinniśmy próbować odnaleźć żywy nurt krytycznych idei, które starali się oswoić i unieszkodliwić ci filozofowie.

Przyjęcie uniwersalistycznych pozycji jest jednoznaczne z zamknięciem przestrzeni dla wolności. Z kolei postmodernistyczne podważanie prawomocności światopoglądu w ogóle również może przynieść tylko niemoc. Rozwiązaniem jest powiedzieć: "Ja właśnie, uważam tak, a nie inaczej i według tego poglądu działam". Bez pretensji do uniwersalizmu, ale też bez braku wiary w możliwość sformułowania światopoglądu. To, jak dla mnie, najistotniejsze przesłanie Nietzsche'go.

nietzscheanizm nie jest jedyną alternatywą na tym padole. Uniwersalizm może być skrajnie rozstrzelony na wielu różnych ludzi i tak na prawdę głównie o to w nim chodzi. W Polsce samo słowo z wiadomych względów - katolickie chrześcijaństwo - źle się kojarzy. Ale np. anarcho cośtam, np. kolektywizm siłą rzeczy jest już ideą uniwersalistyczną i nie ma na to bata. Tylko, że nie na sposób z góry zdefiniowany przez jakąś transcendencję itp. Uniwersalizm też może być "demoniczny" i immanentny.

twierdzenie, że "Ja właśnie, uważam tak, a nie inaczej i według tego poglądu działam" jest po prostu równoznaczne z zajęciem pozycji uniwersalistycznej, a nie że "każdy myśli co chce". Jak mówi się A, trzeba powiedzieć B. Złe skojarzenia ciążą na tym pojęciu.

że typ uniwersalizmu zrodzony przez oświecenie to właśnie uniwersalizm oparty na wolności, a nie na Panu Bogu (jakkolwiek pojmowanym: może być nim Człowiek, Natura, Historia etc.). Taki "pojemny", który zakłada a nie wyklucza współistnienia sprzecznych poglądów na masę spraw. Wolność wcale nie wyklucza uniwersalizmu i na odwrót. Myślę, że warto się uczyć myśleć w ten sposób. Aha, no i mówiąc "anarcho-cośtam" jako o projektach uniwerstycznych nie biorę pod uwagę anarchoindywidualizmu. Obawiam się, że on w tym jednym wypadku możliwość taka odpada - no ale jak dla mnie dość bezpłodna i naiwna odmiana anarchizmu.