Nikos Maziotis zakończył z sukcesem strajk głodowy

Ktoś nam ten tekst przesłał bez podania źródła. Szukałem w googlu skąd to jest i nie znalazłem (spróbuj sam wkleić pierwsze zdanie do googla i nie znajduje).

Mnie osobiście w ogóle nie zależy na takich tekstach, bo dla mnie to dziecinada a nie walka rewolucyjna, więc po prostu sobie je daruję i nie będe wstawiał.

baader, meinhof? to nie są czasami ci komunistyczni zbrodniarze, na usługach kgb?

To że ktoś siedzi za jakąś działalność, zwłaszcza za działalnosć która wydaje mi się głupia, nie jest powodem żebym darzył kogoś szacunkiem. Żebym darzył kogoś szacunkiem muszę widzieć w tym sens. A tzw. walka zbrojna na takich zasadach jaka jest prowadzona przez tego rodzaju osoby moim zdaniem wyrządza więcej szkody niż pożytku. To jest moje zdanie, ktoś może się z nim nie zgadzać, ale nikt nie może narzucić mi do kogo mam czuć, czy nie czuć szacunku. To że ktoś coś wysadzi w imię anarchizmu, komunizmu, świetlanej przyszłości, rewolucji, Boga, Ojczyzny czy Honoru to dla mnie stanowczo za mało.

Osobiście dażę szacunkiem każdą osobę zdolną do poświęceń dla swoich przekonań, sam sobie wystawiasz opinię takimi wypowiedziami.

Szkody wyrządza syndykalistyczny reformizm, sądowe pieniactwo, "walka" o podwyżkę 50 groszy, sądzenie się z kapitalistami, wysługiwanie się przez tzw. "anarchistów" państwową inspekcją pracy prokuraturą i czym tam jeszcze. Długo by wymieniać. Po co się takie osoby nazywają anarchistami. Lepiej to nazwać socjaldemokracją i wszystko będzie jasne a nie udawać że jest się kimś kim się nie jest

Cóż, lepiej wywalczyć realną podwyżkę i zbudować dzięki temu poparcie wśród konkretnych ludzi niż nie wywalczyć niczego oprócz kolejnych bezsensownych represji. Przypominam że to taktyka anarchosyndykalistyczna jak do tej pory okazała się najbardziej skuteczna. Bieganie z mołotowami i bombami po ulicach nie doprowadziło zaś nigdy do niczego sensownego i raczej jest udawaniem że się coś robi niż robieniem czegokolwiek.

Cóż, niektórzy są ogarnięci religijnym szałem i to jakie skutki ich działania przyniosą nie ma dla nich znaczenia. A ja zawsze mówię - anarchizm to nie religia i nie trzeba nam męczenników, którzy potem wydają bełkotliwe i patetyczne oświadczenia z pierdla.

Wetnę się Wam obu (???) w dyskusję. Xavier ma całkowitą rację. To tak do niezarejestrowanego radykała ;-) - taktyka anarchosyndykalistyczna ma zasadniczo trzy cele, pierwszy (ten który nazwałeś reformizmem) ma na celu poprawę warunków egzystencji ludzi. Jest to jak najbardziej zasadny i słuszny i humanitarny cel walki związkowej a Twoje stanowisko może doprowadzić do zwykłego dogmatyzmu, oszołomiarstwa i antyspołecznych postaw.

Dwa: syndykat (związek) jest kuźnią, warsztatem, polem do eksperymentów pokazującym, czy też uczącym społeczeństwo tego jak w sposób wolnościowy, solidarystyczny i oparty na pomocy wzajemnej się organizować organizować. Greckie działania tego nie pokazują. Ich antyspołeczne nastawienie, ich niechęć wobec organizowania się możesz szkodzić ruchowi, idei i sprawie (tylko pamiętaj, że wbrew widowiskowemu i medialnemu charakterowi, działania partyzantki miejskiej w Grecji są tylko marginesem działalności greckiego ruchu. Także sama taktyka insurekcjonistyczna przeszła w ostatnich latach sporą zmianę i ewolucję, stając się znacznie bardziej pozytywna i prospołeczna).

Trzy, to właśnie dzięki takim działaniom w Argentynie, Włoszech, USA, Francji i oczywiście w Hiszpanii, anarchizm stał się ruchem masowym, a nie dzięki temu, że kogoś wysadzano. Wręcz przeciwnie. Okres "czynu indywidualnego" jest ogólnie czarną kartą historii anarchizmu, która na wiele lat odstraszyła wiele osób (dotychczas pozytywie patrzących na anarchistów) od anarchizmu. Na wiele lat ukształtował się mit "anarchisty-terrorysty", który i nawet dzisiaj gdzieniegdzie jest tam żywy.

Xavier ma rację. Potrzebna jest nam praca u podstaw, sprawna organizacja, "propaganda". Po prostu ruch, a nie kolejne oszołomy strzelające i rzucające bomby. Oczywiście nie twierdzę, że czasem i działania oparte na partyzantce miejskiej mogą być skuteczne. Wszystko zależy od realiów. W Polsce mamy takie jakie mamy i coś takiego byłoby zwykłym idiotyzmem. W Grecji jest jednak inaczej, to fakt. Zasadniczo same greckie społeczeństwo aprobuje te działania i darzy je sympatią. To także jest fakt.

Tylko pytanie gdzie to doprowadzi ruch ? Aby nie tak jak we Włoszech w latach 70-tych, gdzie aresztowano ponad 60 tys osób i większość z nich skazano na dożywocie (odnosi się to zarówno wobec Czerwonych Brygad i Ruchu Autonomicznego). Nie zmienia to faktu, że należy z tego wyciągać wnioski, badać i analizować.

Druga sprawa z czym Xavier wg mnie pierdoli jak trzy po trzy, bo zaprzecza zwykłej "solidarności". Czy uważasz, że Maziotis i inni uwięzieni nie powinni liczyć na wsparcie ruchu ? Nie powinni być szanowani ? Mimo, że może obrali złą taktykę to jednak we wspólnym celu. Możemy się nie zgadzać, ale solidarność w ogóle a tym samym z więźniami jest kluczowa. Należy mu się i szacunek i wsparcie. Bardzo się cieszę, że udało mu się zmusić greckie władze do - w sumie małego - ustępstwa. Mimo tego, odniósł ważne zwycięstwo moralne i symboliczne, co także może pomóc innym więzionym.

"Wszelkie państwo to sojusz bogatych przeciwko biednym, sojusz posiadających władzę przeciwko tym, którymi rządzą"
http://drabina.wordpress.com

Niech greccy anarchiści rozstrzygają czy jest czy nie ma sensu mu pomagać. Ja tutaj wiele i tak nie podziałam.

Tym się nie "przejmuj" na szczęście nie masz na to jakiegokolwiek wpływu ;)

Nikos Maziotis to zasłużony i powszechnie szanowany anarchista.
To czy szanuje go Xavier czy nie i jaką ma o nim opinię, nie ma jakiegokowiek znaczenia

Ważne że szanują go więźniowie (w tym kryminalni) czego najlepszym dowodem jest to że 90 z miejsca przyłączyło się do jego strajku głodowego. To jest prawdziwa solidarność!Liczy się szacunek którzy mają insurekcjoniści w greckich więzieniach a nie czyjaś "opinia"

A wsparcie greckich anarchistów jest naturalne bo przeciez greccy anarchiści od lat wspierają wszelkie strajki więzienne i mają z tym środowiskiem bardzo dobry kontakt. Każdy bunt więzienny, każda głodówka itd. natychmiast spotyka się z odpowiedzią ze strony anarchistów którzy prowadzą w tej sprawie demonstracje pikiety ataki by okazać solidarność więźniom itd. I nie mówię tu o więźniach politycznych ale wszystkich.

kij z dzieciakiem... najważniejsza jest rewolucja

od nikogo nie spodziewam się szacunku, zwłaszcza od osób których nie znam osobiście. Natomiast zachowuję sobie prawo do swoich opinii i opierania się o własny rozum, wiedzę i doświadczenie.

tak jak napisałem wyżej, niech o tym decydują lokalne grupy. Ja na temat tego człowieka za mało wiem i nie mam zaufania do takiej działalności.

Wiem o czym piszesz i dalej się nie zgadzam. To że ruchy zbrojne tego rodzaju - czyli ograniczone do dość wąskiej grupki rewolucjonistów, żyjących ciągle w podziemiu - powstawały na fali ruchów masowych to nie trzeba mi tłumaczyć. Nie zmienia absolutnie to mojej oceny ich działalności.

Nader często te coraz bardziej izolujące się grupki (siłą rzeczy izolacja w miarę wzrostu represyjności państwa musi się nasilać), odrywały się całkowicie od masowego zaplecza, często wręcz stając się dla niego niebezpieczne. Tak było zawsze i żadne odłamy polityczne nie były od tego wolne - dotyczyło to zarówno socjalistów (OB PPS), jak i anarchistów. Tyle że wtedy warunki były znacznie cięższe.

Nie wspomnę już że tego rodzaju grupki są dość szybko inwigilowane i sterowane przez policję.

Naszym zadaniem jest analiza doświadczeń przeszłych pokoleń, żeby nie powtarzać w kółko tych samych błędów. Niestety dla niektórych bomba i pistolet dalej mają większy urok, niż codzienna mozolna praca.