Kraków: Dzień z życia Hebronu – świat ludzi i zwierząt

Aby nie marnować czasu potencjalnych uczestników, pokuszę się o próbę odpowiedzi na końcowe pytanie:

1. Podróżowanie do państw ogarniętych wojną może być niebezpieczne. Nawet jeśli jest się pod ochroną wojska, ma legitymację prasową itp. ryzyka utraty życia, zdrowia, czy innych nieprzyjemnych zdarzeń nie można wykluczyć.
2. Mieszkańcom takich miejsc potrzebne są przede wszystkim: broń i amunicja, woda pitna, żywność, środki higieniczne itd.
Niekonieczne za to potrzebni są zblazowani turyści z krajów dobrobytu, którym to takie wycieczki mogą być potrzebne (by dowartościować ego, odbyć egzotyczną wycieczkę z dreszczykiem o której można potem opowiadać w przytulnej kawiarni).
3. Takie wycieczki mogą być również "potrzebne" uczestnikom podobnych spotkań, którzy bezpiecznie zaspokajają w ten sposób swoją potrzebę "uczestnictwa" w ważnych wydarzeniach dziejowych.
4. Potrzebne są też rozmaitym fundacjom, knajpom, wydawnictwom by wyciągać pieniądze, podnosić swoją rangę, kreować wizerunek.

Warto tu rozważyć za to inną kwestię -
Czy na miejscu jest poruszanie tematyki weganizmu i praw zwierząt w kontekście rzeczywistości wojennej (gdzie codziennością są czołgi na ulicach, samobójcze zamachy itd.)? Gdyby, dla porównania, podczas II Wojny Światowej do okupowanej Warszawy przybył wegański turysta z neutralnego kraju, zainteresowany np. kwestią przestrzegania praw zwierząt w rzeczywistości getta i robiący u siebie na ten temat wykłady i spotkania - to czy należałoby uznać to za potrzebną formę pomocy, czy też raczej za żerowanie na ludzkiej tragedii przez znudzonych oficjalną ofertą biur turystycznych zblazowanych konsumentów? Tym, którym "moralna wrażliwość" uniemożliwia jednoznaczną ocenę, polecam porozmawiać na ten temat np. z ludźmi co wojnę przeżyli.