Dziś wchodzi ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie

No tak, niech państwo ma całą władzę nad dziećmi. Najlepiej jak w sparcie zabierać dzieci i dawać na państwowe wychowanie.

Tylko co to ma wspólnego z anarchizmem???

Co ciekawe, właśnie w Sparcie było najdalej posunięte w świecie greckim równouprawnienie kobiet. W "demokratycznych" Atenach, kobiety były traktowane jak zwierzęta domowe. Gdy wspólnota czuje się odpowiedzialna za wychowanie wszystkich dzieci, paternalizm i zamordyzm wewnątrz rodziny jest słabszy.

Niektórym (za Proudhonem) wciąż się wydaje, że przeżytki feudalizmu paternalistycznego mają coś wspólnego z anarchizmem, bo nowoczesne państwo je zwalcza.

Sugerujesz, że dzieci odebrane rodzicom przez państwo byłyby wychowywane przez wspólnotę? Nie masz prawa porównywać sytuacji małej greckiej polis (a liczebność Spartiatów była przy okazji wybitnie niska) z naszą - ludzi żyjących pod kontrolą państwowego molocha, którego dyscyplinować nie sposób. Poza tym, co w takim razie proponujesz? Wszystkie dzieci wont do jednego obozu jak wśród etiopskich Galla?

Sugeruję tylko tyle, ile powiedziałem: "Gdy wspólnota czuje się odpowiedzialna za wychowanie wszystkich dzieci, paternalizm i zamordyzm wewnątrz rodziny jest słabszy".

Nie sugeruję bynajmniej, że państwo jest tożsame ze wspólnotą. Ale z drugiej strony, patriarchalna rodzina oparta na przemocy jest fundamentem państwa - a nie opozycją wobec niego.

Moim zdaniem nie jest tak do końca. Głowa takiej rodziny to mikrotyran, który nie chce, by jakiś inny tyran wtrącał się w zakres jego władzy. Więc w dużej mierze będzie oponował rozszerzaniu zakresu władzy państwa.
Natomiast z pewnością poprze taki zakres władzy państwowej, który będzie pomocny w umacnianiu jego władzy w zakresie jego mikrotyranii - a więc np. wymuszanie władzy rodzicielskiej, ściganie przez państwo zbiegłych niewolników, ograniczanie wolności i praw kobiet (np. jak w państwach islamskich - zakaz wykonywania pewnych prac czy czynności przez kobiety, mniejsza wartość zeznań kobiet w sądach, wymuszanie przez państwo władzy męża nad żoną).
Tak zwani korwiniści na ogół chcą, by państwo nie wtrącało się w rodzinę... ale nie do końca - chcą zachowania status quo jeśli chodzi o wymuszanie władzy rodzicielskiej, a czasem nawet tego, by dzieci były traktowane jak własność rodziców.
Receptą na mikrotyranów nie jest tutaj zwiększanie ingerencji państwa w rodzinę, ale przeciwnie - całkowite wycofanie się państwa z tej ingerencji. Niech państwo nie wtrąca się z urzędu w przypadku klapsów, ale też niech nie wtrąca się, jeśli dziecko ucieknie przed przemocą (czy czymkolwiek) z domu i znajdzie np. nowego opiekuna. A prawo do odebrania małego dziecka (które nie potrafi jeszcze wyrazić swojej woli) rodzicom, które się nad nim rzeczywiście znęcają powinien mieć każdy - a ustalenie stanu faktycznego w przypadku sporu jest rolą sądu.

OK, ale nie wystarczy domagać się nie wtrącania się państwa. Trzeba też jakoś zorganizować pomoc w przypadku występowania patologii. Ponadto, jeśli jakiś sędzia wyda decyzję, kto ją będzie egzekwować? Można zorganizować niehierarchiczne sądy na zasadzie arbitrażu, grupy interwencyjne, itp. Ale potrzeba zrobić znacznie więcej, niż tylko powiedzieć "niech się państwo nie wtrąca".

Jasne, że potrzeba zrobić więcej. Problem leży jednak w tym, że niewielu ludziom chce się pomagać, jeśli zajmuje się tym państwo i co więcej zastrzega sobie w tym względzie monopol.
Działa to tak samo jak w przypadku np. pomocy biednym czy ubezpieczeń społecznych, albo obrony interesów pracowników. Państwo niszczy impuls do angażowania się w dobrowolną działalność, a z drugiej strony uczy ludzi polegać tylko na jego instytucjach. Bardzo dobrze pisał o tym Abramowski...

Można. Są to kolejne ciekawe pomysły (ja podałem np. ucieczkę dzieciaka do centrum socjalnego)

I o to chodzi by takie rzeczy anarchiści proponowali.
Zamiast państwowego przymusu

Anarchiści powinni wypracować własne koncepcje rozwiązywania tego problemu a nie popierać państwowo-totalitarne.

Myślę że przy bardziej równościowym społeczeństwie i np. istnieniu setek otwartych centrów społecznych rzeczą łatwą byłaby dla dziecka samodzielna ucieczka z domu w którym jest maltretowane i znalezienie swojego miejsca w jakimś otwartym centrum socjalnym

Obecnie dla dzieci "na gigancie" problemem jest właśnie znalezienie sobie odpowiedniego miejsca do mieszkania

Ale ty mówisz o świecie który ma być. Ale co zrobić dzisiaj? Gdyby ruch anarchistyczny był silny, to i dzisiaj można by próbować jakoś to rozwiązać pozapaństwowo, ale nie jest silny, a maltretowane dzieci nie mogą czekać, aż wreszcie będzie. Trzeba to rozwiązać, choćby doraźnie, tu i teraz.

Na pewno nie można popierać dalszego wzrostu uprawnień państwowo-urzędniczych który zaczyna być coraz bardziej niebezpieczny.

Zreszta skoro ruch anarchistyczny jest słaby to jego popieranie czy nie popieranie nic tu nie da.

W związku z tym anarchizm powinien właśnie zachowywać krytyczny ogląd zarówno na obecną sytuację (krzywdę dzieci) jak i na działania państwa i proponowac i wypracowywać własne wolnościowe rozwiązania.

Zachowuję krytyczny ogląd, jak mi się wydaje. Trzeba czasem jednak rozważyć co się bardziej opłaca w danym momencie. Są różne formy władzy. Władza rodzica nad dzieckiem może być nie mniej, a czasem bardziej totalitarna niż Stalina w ZSRR. To też trzeba brać pod uwagę.

Myslę że w chwili obecnej trzeba przedewszystkim przeciwstawiać się narastającemu w europie totalitaryzmowi i wszechwładzy urzędniczej. A nie cieszyć się że dostali kolejne uprawnienia by ingerować w nasze życie, to byłby jakiś absurd.

Co innego gdyby państwo było autentycznie demokratyczne, instytucje kontrolowane przez społeczeństwo itd. Wtedy ok. mógłbym się zgodzić. Ale w obliczu narastania totalitarnych uprawnień państwa należy się temu przeciwstawiać

Jeszcze jedno.

Co do możliwości "totalitarnej" rodzica władzy to się zgodzę, więc oczywiście anarchizm popiera partnerskie stosunki w rodzinie itd.

Tylko że istnienie jakiegoś procenta rodzin z autentyczną patologią nie może być powodem do dawania urzędnikom możliwości ingerowania, kontrolowania itd. potencjalnie każdej rodziny. W ten sposób propagandowo wspiera się państwo. Są rodziny patologiczne - to zwiększyć kontrolę urzędników dać biurokratom jeszcze więcej uprawnień. Tak samo jak by mówić że fakt istnienia przestępczości jest powodem do zwiększenia uprawnień policji, albo montowania monitoringu, wszepiania chipów itd. To jest ta sama propaganda.

Można. Tylko to nie ma nic wspólnego z anarchizmem. To jego zaprzeczenie.

Anarchizm zwalcza rozrost uprawnień aparatu państwowego a nie popiera go
Anarchizm proponuje własne metody rozwiązywania problemów i patologii społecznych

Tak, anarchizm proponuje własne metody - a jedną z tych metod jest uspołecznienie wychowywania dzieci i podważenie rodzinnej hierarchii. Dzięki temu, usuniętych zostaje wiele przeszkód na drodze do równouprawnienia kobiet i przyznania podmiotowego statusu dzieciom.

Hierarchiczna rodzina nie może być traktowana jako wyraz buntu przeciw biurokracji państwowej - to absurd.

Oczywiście wiem, że jest wielu wyznawców tradycjonalizmu jako środka walki z państwem - takie osoby popierają np. islamski patriarchat w walce przeciw rosyjskiemu militaryzmowi. Taka walka nie jest jednak walką o wolność, ale walką o władzę.

O tak strasz Szwecją niczym Gość Niedzielny - ustawa tam działa od ponad 30 lat i jakoś ŻADEN rząd jej nie zmienił(a "lewica" monopol na władzę już straciła dawno). Dlaczego nie zmienili? Bo za nielicznymi wypaczeniami działa dobrze i ludzie zmienili swoje podejście do wychowania dziecka.

Jak ci ludzie w Szwecji straszliwie cierpią! To dlatego jest tyle uchodźców stamtąd w Polsce!

niektórym się wydaje że reformizm socjaldemokratyczno-"postępowy" ma cokolwiek wspólnego z anarchizmem...

Ty, jako anarchista powinieneś rozumieć mechanizmy nacisku ekonomicznego. Jest coś za coś, ludzie żyją w socjalizmie państwowym i nie mają kontroli nad życiem swoim i swoich dzieci, ale dostają w zamian nieporównywalny z jakimkolwiek innym miejscem na świecie dobrobyt. To, że nie uciekają (a to też się zdarza) nie znaczy, że nie cierpią.

Byłeś kiedyś w Szwecji? Ja byłem i nie widziałem tam zrozpaczonych i torturowanych przez dzieci rodziców. Więc skończ te bajania o świecie który nie istnieje.

Przypominam, że anarchizm tym m.in. się różni od skrajnego liberalizmu, że widzi także inne formy władzy politycznej niż państwowa.

Czasem po prostu nie ma wyjścia i trzeba zabrać dziecko ludziom, którzy np. je katują. W społeczności anarchistycznej takie sytuacje także będą rozwiązywane w podobny sposób, bo dziecko nie jest własnością rodziców i czasem trzeba przed rodzicami je chronić. Oczywiście takich przypadków będzie zapewne mniej, bo i patologii wywołanych przez nędzę będzie mniej, więc im szybciej dojdzie do obalenia tego chorego ustroju tym lepiej dla wszystkich (także stosunków w rodzinie).

Ale anarchizm tym różni się od m.in. socjaldemokracji, że widzi inne formy rozwiązywania problemów i zapewniania większej równości niż ingerencja wszechwładnego urzędnika.

Zasadniczo myślę że trzeba uznać wolność dziecka (tzn. od pewnego wieku) w sensie społecznym. A tak to masz albo wszechwładzę rodzica, albo wszechwładzę urzędnika. A w anarchiźmie to dziecko samo o sobie zdecyduje poprzez ucieczkę z domu gdy będzie maltretowane. Problem jest tylko taki by miało gdzie uciec (nie tak jak to jest obecnie). Jak w anarchiźmie będą otwarte centra społeczne to znajdzie tam swoje miejsce.

Wszystko fajnie, tylko jak na chwilę obecną OPS'y nie są w stanie stanąć po stronie poszkodowanych, bowiem prawo działa na korzyść sprawców, ta ustawa ma to zmienić i po części zmienia(jej brak tylko pogarsza sprawę). Państwo tak czy siak ma w tej dziedzinie monopol - chodzi tylko o to by ten monopol potrafił zadziałać na korzyść poszkodowanych, tzw. "prawa rodzica" jak na razie przynoszą tylko szkody i sytuacje w których to matki muszą bronić swe dzieci przed kochanym tatusiem, który właśnie wrócił z melanżu. Mówisz, że znasz środowisko OPS'u? Są to ludzie spod znaku 88? Szczerze wątpię - jak długo mam z nimi do czynienia (w różnych sytuacjach) - jeszcze się z czymś takim nie spotkałem, katolików - owszem jest dużo(spora większość) jednakże nieraz muszę podziwiać tych ludzi za wytrwałość w rozmowach z "klientami" itp. Sprawy religijne nie mają tutaj wiele do powiedzenia, to są zazwyczaj młodzi ludzie, którzy wiedzą jak świat wygląda, a nie jakieś "dewotki". Zresztą, w tej zdemonizowanej Szwecji nie wszystko przyszło poprawiło się nagle, tylko z czasem, gdy ludzie rozpoczęli myśleć o wychowaniu inaczej.

Sam nie wypowiadam się oczywiście za środowisko @, tylko w swoim imieniu, więc pragnę dodać, że jeśli już jestem światkiem działalności takiej instytucji jak państwowa pomoc społeczna, sądzę, że warto dążyć, by mimo jej "totalitarnego" charakteru, czyniła "mniejsze zło", a IMHO "mniejsze zło" to właśnie TA ustawa i należy śledzić przebieg jej realizowania, by ograniczyć wypaczenia.
Reszta to kwestie ideologiczne i abstrakcyjne w stosunku do problemu, nie będę poświęcać ofiar przemocy sporom ideologiczno-religijnym. Te ofiary, to zazwyczaj dzieci którym opinie chłopaków z podwórka na temat policji różnicy nie zrobią, bowiem co ma na ten temat myśleć 3latek? To przecież nie on przyjdzie na policję, tylko interwencja do jego "domu".

Na koniec dodam, że pomoc społeczna to nie tylko hity medialne "ala Fakt", bowiem widzę(niekoniecznie tutaj), że z takich źródeł ludzie biorą informacje na temat jej działania.

Ja nie podważam twoich informacji -ty nie podważaj moich. Pisze 88 przyjedz to się dowiesz. MOPS jak mops jak każde biuro - i takie same biurwy i podlega tym samym prawidłom co wszystkie instytucje. Piszesz ze potrzebne narzędzia by państwo stanęło po stronie ofiary. Jeśli państwo potrafi trwale i niezmiennie stać po stronie ofiary a nie swojej to po co my jesteśmy anarchistami? Szwecja nie jest adekwatnym przykładem - gdyż relacje miedzy państwem a społeczeństwem są inne. Państwo u nas nie ma niezbędnego do tego autorytetu ani samo nie jest społecznie kontrolowane. Po prostu Szwecja to w ciąz bajka o Pipi Lapstrunk, małomiasteczkowy, drobnomieszczański wymiar gdzie państwo jest w razie czego "superojcem" i "supermatką". A nasz świat to świat z Zamku Kafki. Problem przemocy nie dotyczy tylko 3 latków ale trwa do lat kilkunastu. Zwiększanie uprawnię państwa nigdy nie jest mniejszym złem. W wymiarze jednostkowych tragedii co najwyżej wyjdzie na zero tyle samo dzieciaków zostanie uratowanych co tez psychicznie i mentalnie okaleczonych przez urzędników (problem jest ze tych drugich nie będzie widać). W wymiarze społecznym jest to ewidentne zło gdyż jest państwowa protezą zastępującą zastępującą "ciało/organizm" społeczny.
acha ... młodzi ludzie wiedzą co najwyżej jak świat powinien wyglądać a nie jak wygląda. Nie na darmo się powiada ze piekło jest dobrymi intencjami brukowane. W kwestiach rodzinnych warto mieć tez trochę życiowego doświadczenia. Problem ze tego na żadnych studiach nie uczą. W prymitywnych społecznościach byli tacy - "ludzie pokoju" - rozwiązywali konflikty, rozsądzali itd.. a ich autorytet nie był instytucjonalny.

"Piszesz ze potrzebne narzędzia by państwo stanęło po stronie ofiary. Jeśli państwo potrafi trwale i niezmiennie stać po stronie ofiary a nie swojej to po co my jesteśmy anarchistami"
Przecież napisałem: "bowiem prawo działa na korzyść sprawców" - prawo tak czy siak istniej w tej dziedzinie i działa, a jeśli już działa to wolę by zmieniło kierunek działania.
Już wcześniej zaznaczyłem, że był bym szczęśliwy gdyby problem mógł być na chwilę obecną rozwiązany oddolnie, jednak sam nie widzę w Polsce kapitału ludzkiego mogącego sprostać problemowi, tym bardziej, że sięga on często prowincji, gdzie o np. niezależnych "centrach społecznych" nikt nie usłyszy.
Popadając w abstrakcje, można mówić, że poprzez zmianę stosunków ludzkich, poprawę relacji na poziomie lokalnym, wzrost solidarności i samorządności, niezależnej od instytucji odgórnych(państwo/kościół), problem mógł by się rozwiązać, bądź zminimalizować - świetnie, tylko niech mi ktoś wytłumaczy co na chwilę obecną? Co z obecną matką która boi się zadzwonić na niebieską linię, bowiem mąż tak czy siak może bezkarnie(dotychczas w oczach prawa) wrócić do domu i się z nią "rozliczyć"? Uwierz mi, że sąsiedzi rzadko wychylą głowy (bo przecież to "rodzina pijusów" itp), strach i znieczulica społeczna to niestety norma.
Znasz lepsze rozwiązanie - świetnie, jeśli pomożesz tym ofiarom w lepszy sposób - masz moje poparcie. Jednak nie chcę uciekać w marzenia typ "ale fajnie by było gdyby", krytykując tą ustawę - jak wspomniałem - w imię ideologii, lecz kosztem ofiar. Pomoc społeczna jest jaka jest, cudów nie ma, jak na razie, nie widzę alternatywy, więc wolę by ta się zmieniała na lepsze, niż degradowała, bądź wyparowała jak pragną korwiniści.
Mam się teraz martwić ingerencją państwa w rodzinę? "Ideologiczne aparaty państwa" działały i będą działać w kwestii rodziny - teraz przynajmniej będą jasno widoczne jego ramiona. Zresztą, praktyka pokaże jak ona będzie działać, przecież - zawsze można interweniować w przypadku przegięć, polskie media lubują się w walce o obronę "świętej rodziny". Mało przykładów nagłaśniały media?, wystarczyło wspomniany Fakt kupić(sprawa "Róży" itp) - to tak apropo Twoich " mentalnie okaleczonych przez urzędników", których uwierz mi - widać w TV dużo częściej niż tych którym pracownik socjalny pomoże - żaden z niego za bohater medialny, przecież mu się za to płaci(z podatków!).

PS. Młody człowiek to też 30-30paro latka z rodziną, niekoniecznie idealista świeżo po studiach, ona nie ma doświadczenia? Równie dobrze mógł byś mówić, że mają tam pracować wyłącznie osoby które wychowały się w tzw. "patologicznych" rodzinach, one to dopiero mają "doświaczenie".

Nie neguje ze jest problem - wykazuje jedynie ze ustawa daje wielką władzę przypadkowym ludziom. Sądy nie są tu żadnym ograniczeniem gdyż jestem przekonany ze będą przyklepywać decyzje pracowników socjalnych - nie chcąc ponosić odpowiedzialności za ewentualną pomyłkę ( tak sądy rodzinne działają obecnie). Zasada ze prawo jest dla bogatych a dla biednych więzienia także tu się potwierdzi. Masz racje - sąsiedzi rzadko wychylają głowy bo to nie ich sprawa. trzeba więc uczynić by była po części ich Pisałem ze rozwiązań trzeba szukać w sąsiedztwie, w kręgu znajomych, w dużej rodzinie. Interweniowanie w wypadku przegięć? Myślisz ze media będą wałkowały 10/20 takich samych spraw. Dziś modny jest ojciec sadysta, jutro matka zbrodniarka a pojutrze wujek pedofil. Zresztą telewizora nie mam - oglądam rzadko , gazet nie kupuje. Ale myślę ze tak to działa. Wszystkich problemów na już to się nie rozwiąże choć historia pokazuje ze były społeczeństwa nie stosujące żadnej przemocy wobec dzieci.

TA ustawa to z anarchistycznego punktu widzenia "większe zło" bo zwiększa skalę uprawnień machiny państwowo-biurokratycznej i kontrolę społeczeństwa.

Jeżeli totalitaryzm działa dobrze... to źle. Anarchizm to ideologia wolnego życia wolnych ludzi a nie mieszczańskiego dobrobytu i bezpieczeństwa pod kontrolą urzędników o co który zabiegają ideologie takie jak socjaldemokracja i faszyzm.

Jeśli ten temat faktycznie cię rusza, zacznij działać, by patologie rodzinne rozwiązywać w sposób oddolny. Bo ja mam wrażenie, że krytyka urzędniczej biurokracji i patologii (która z pewnością istnieje) często jest sposobem maskowania własnego przyzwolenia na patologię w rodzinie.

Jest możliwość tu i teraz. Wystarczy zakasać rękawy i wziąć się do roboty.

Naprawdę wyluzuj i przeczytaj sobie o co chodzi z tą ustawą DOKŁADNIE zamiast pierdolić o zrównywaniu klapsa z biciem kablem od żelazka... Mam wrażenie, że jak zwykle nikt nie zakumał o co cho i już pieprzy równo z niedouczonymi źle opłacanymi "dziennikarzami". To tak jak fenomen Codex Alimentarius - nikt nie czytał, ale....