Próba ucieczki z więzienia w Atenach

to dziwne ze redakcja cia puscila taki text. do tej pory udawala ze KKO i inne grupy nie istnieja. wiem ze nie popieracie insurekcjonizmu itp ale chyba powinniscie informowac. wole czytac o tym ze gdzies tam walcza, niz o zwiazku zawodowym w agorze czy psach do uspienia.pozdrawiam

no ba. rzucić kamieniem w kogoś to chwałą, a walczyć o godność ludzi i zwierząt to już nudy.

A co niby zrobili w tym wypadku więźniowie jak nie walczyli o swoją ludzką godność i wolność?

Czyli co, mafia to dopiero walczy o wolność i godność :).

Masz portale gdzie możesz o tym czytać, więc nie wiem w czym problem.

I ja się w tym miejscu paradoksalnie zgadzam z Yakiem pomimo tego że bliżej mi do insurekcjonizmu.

Czas skończyć z "kliencką" postawą części anarchistów w stosunku do CIA.
Anarchizm zakłada że informacje powinny być rozpowszechniane w zdecentralizowany sposób a nie przez jeden "organ centralny"

Czas by anarchiści tworzyli strony niezależne od CIA. Póki co można jeszcze czasem wykorzystywać cia do rozpowszechniania ważnych informacji ale stopniowo należy od tego odchodzić i tworzyć niezależne od nich źródła informacji.

Jest raf.la.org.pl jest grecjawogniu.info jest stara pl.indymedia.org wkrótce ma powstać portal poświęcony ideologii insurekcjonizmu są też plany stworzenia dużego serwisu anarchistycznego konkurencyjnego wobec CIA. I tak ma być

Tak jest. CIA nigdy nie pretendowało do bycia oficjalnym głosem czegokolwiek. Natomiast od początku mamy określoną linię programową - na anarchizm społeczny, a nie indywidualistyczne wybryki awangardy. Tego się trzymamy i dlatego czytają nas tzw. "normalsi" - ludzie z ruchu lokatorskiego, czy pracownicy różnych zakładów pracy. Dbamy o to, żeby nie kompromitować w ich oczach ruchu wątpliwej jakości przemyśleniami a'la Bonanno i spółka.

Zakładaj tyle portali ile będziesz w stanie prowadzić. Jeśli będą lepsze, to ludzie będą je czytać. To bardziej konstruktywne niż zgłaszanie do nas pretensji, że wierzymy w to co wierzymy i że swój wysiłek kierujemy tam, gdzie według nas ma to sens.

Ale ten tekst nie jest o zamachu tylko o próbie ucieczki z więzienia.

Nie można wymagać od ściśle syndykalistycznego portalu by pisał o akcjach insurekcyjnych. Choć mnie oczywiście martwi że z pluralistycznego portalu CIA zmieniła się w jednonurtowy ale to ich wybór.
Natomiast należy wymagać by każdy portal anarchistyczny pisał o anarchistycznych więźniach.
Postulat zniesienia więzień należy do podstaw myśli anarchistycznej. Stąd wynika solidarność z więźniami a już na pewno z więźniami politycznymi. Stąd każdy anarchista jest zobowiązany do okazywania solidarności z anarchistycznymi więźniami o ile chce być uważany za anarchistę. Solidarność jest bezwzględna i obejmuje wszystkich osadzonych anarchistów.

Dla mnie to podstawy i bardzo prosta sprawa. W Grecji ci którzy nie okazują solidarności z więzionymi nie sa uważani za anarchistów i są wykluczani z Ruchu.

niby na jakiej podstawie mamy każdą akcję kogoś kto się nazwie "anarchistą" publikować? Anarchokapitalistów też mamy publikować?

Nie porównuj insurekcjonistów do anarchokapitalistów, bo anarchokapitalizm nie ma nic wspólnego z anarchizmem. Natomiast insurekcjonizm korzeniami tkwi w samych początkach anarchizmu i tacy ideolodzy jak Bakunin, Kropotkin czy Malatesta popierali zamachy i propagandę czynem. To raczej syndykalizm był początkowo odrzucany przez anarchistów jako nieanarchistyczny i jako "naleciałość" obca ówczesnemu ruchowi.

Więc możesz oczywiście nie zgadzać z insurekcjonizmem ale nie porównuj go do kapitalistów bo to zwykłe oszczerstwo

Kropotkin przeciwstawiał anarchistyczny ruch francuski (gdzie plenił się różnego rodzaju indywidualistyczny terroryzm), ruchowi hiszpańskiemu, który stawiał na radykalny ruch, ale masowy, zakorzeniony w klasie pracującej a nie na jakichś uniwersytetach. I jak widać miał rację z historycznej perspektywy. Nazywać Kropotkina insurekcjonistą to gruba przesada.

Bakunin sam pod koniec życia stwierdził, że te ciągłe powstania, które próbował wywołać z grupką ludzi to była jałowa sprawa. Jego historia (także osobista) powinna być przestrogą dla różnego rodzaj gorących głów, choć nawet Bakunin nie był na tyle naiwny, żeby uważać, że wysłanie komuś bomby w paczce cokolwiek może zmienić. Zawsze jednak odwoływał się i działał w ramach ruchów potencjalnie dających szanse na umasowienie (czyli także ruchu pracowniczym).

Insurekcjonizm poniósł historyczną klęskę, a wątpliwe dokonania tego ruchu w Grecji, gdzie nie potrafili nic tak naprawdę w realu zmienić, są tego żywym dowodem. Anarchosyndykaliści przynajmniej mają jakieś sukcesy na koncie do których można się odwoływać. Insurekcjoniści praktycznie nic.

Dziękujemy za czytankę z historii, tyle że to jest zamierzchła historia. Dziwna wypowiedź tak w ogóle. "Przynajmniej" syndykalizm "jakieś" sukcesy, a insurekcjonizm to już żadnych. Może się zastanów po co to w takim razie, jak ponad wiek już leci z hakiem i guzik z pętęlką?

Tak właśnie jest. Gorąco odradzamy podejmowanie tego rodzaju jałowej i jak historia dowiodła, kompletnie nieskutecznej (a nawet przeciwskutecznej) indywidualistycznej taktyki.

Historia udowodniła także, szczególnie ostatnie 50 lat że nieskuteczny okazał się także syndykalizm. Istniejące od kilkudziesięciu lat nie były w stanie ani doprowadzić do rewolucji, ani przynajmniej konkurować z dużymi centralami związkowymi a nawet więcej: w większości wypadków ich wpływ z czasem się zmniejszył. I taka współczesna CNT ze związku kilkusetysięcznego w latach 70tych w ciągu dwuch dekad zmniejszyła się 10 krotnie! Tak samo inne związki żeby wymienić te silniejsze: francuska CNT (oba odłąmy) szwedzki SAC, argentyńska FORA, włoska USI - żadnych sukcesów na polu walki klas nie mówiąc już o walce z państwem bo tą wogóle się nie zajmują. A w innych krajach część grup anarcho-syndykalistycznych to wręcz kilkunastoosobowe sekty. I mówimy tu o grupach istniejących niekiedy po kilkadzisiąt lat bez jakiegokolwiek wpływu na cokolwiek.

Żeby nie było: historyczna CNT zajmowała się organizacją powstań, Durritu dokonywał ekspropriacji, normalne były walki anarchistów pistoleros czyli taktyka była bojowa a nie reformistyczna.

Natomiast żywiołowo rozwijający się na całym świecie od grudnia 2008 insurekcjonizm już przemienił i ożywił oblicze światowego anarchizmu można wręcz mówić że dzięki przykładowi greckiemu nastąpiło odrodzenie anarchizmu jako ideologii. Ale współczesny insurekcjonizm to nurt młody w większości krajów akcje insurekcyjne dokonywane są dopiero od kilku lat więc dajmy mu czas na rozwój i pokazanie swoich możliwości

Już w chwili obecnej większość akcji anarchistycznych na świecie ma charakter insurekcyjny jak ktoś nie wierzy niech zajrzy na http://actforfree.nostate.net/ i porówna z ilością działań podejmowanych przez inne nurty

Anarchosyndykalizm zmniejszył zakres swoich wpływów, bo CAŁY rewolucyjny ruch pracowniczy zmniejszył zakres swoich wpływów i nie ma to związku z taktyką, ale z określonym stadium rozwoju kapitalizmu - nadal silne jest przekonanie wśród klasy pracującej, mylne, że da się powrócić do rozwiązań socjaldemokratycznych i "uspokoić" kapitalizm. Trudno mieć o to pretensje do ruchu anarchosyndykalistycznego. Niewątpliwe jest jednak, że wciąż związki zawodowe odwołujące się do anarchosyndykalizmu to największe liczebnie organizacje oparte o zasady anarchistyczne jakie funkcjonują na świecie mimo poważnych strat.

Co do insurekcjonizmu to ta taktyka nie ma "kilku lat", ale historycznie jest starsza niż anarchosyndykalizm i sięga XIX wieku. Nic tu nowego, poza pewnymi technikami nie wymyślono i nadal jest to kierunek jałowy, który nie jest w stanie nie tylko pociągnąć za sobą większej liczby ludzi, ale nawet nie zarysował np. greckiej sceny politycznej. Nie wspominając już o tym, że jest kompeltnie niekonstruktywny, nie jest poza destrukcją w stanie nic konstruktywnego ludziom zaproponować, w przeciwieństwie do anarchosyndykalizmu oraz niektórych innych ruchów anarchistycznych, które antycypują w swoich organizacjach to co może być po rewolucji. Dlatego poza pewnymi grupamy młodzieżowymi nigdy nie zdobędzie popularności, a więc pozostanie na marginesie sceny politycznej.

W każdym razie jeśli kiedykolwiek w polskim ruchu anarchistycznym dominację zdobyłby insurekcjonizm, to ja się wypisuję, bo nie chce mi się tracić życia na głupoty.

Złamany życiorys, dojrzany cel - Brevik i Hitler. Brawo panie milicjant wolności. Komunista wolnościowy i punk nihilista z lat 70 tych. Człowieku, co za skansen masz w głowie.

Z hitlerami i inymi kurwami mi tu nie wyjeżdżaj!

Z hitlerami i inymi kurwami mi tu nie wyjeżdżaj! a jak masz taki poukładany życiorys w tym skurwiałym systemie to gratuluję, bo ja np. nawet CV normalnego nie mogę napisać tylko muszę za każdym razem zmyślać inne bo się huje przypierdalają że za dużo miejsc pracy zaliczyłem..

Mam wrażenie, że ciągle się nie rozumiemy. W momencie zawalenia się kapitalizmu nie będziemy wzywać do walki legalnymi sposobami (wtedy samo pojęcie "legalności" straci jakikolwiek sens, bo nie będzie już porządku prawnego do którego można się odwoływać).

Zarzucacie nam, że jako KOL działamy jako NGOs, ale który NGOs doradza przejmowanie pustostanów? Wcześniej doradzaliśmy legalne środki, ale one się wyczerpują i nie dają dalszych możliwości. Wtedy ludzie sami dojrzewają do bardziej radykalnych działań i wierz mi, że ich nie powstrzymujemy.

W naszej polemice z insurekcjonizmem nie chodzi o potępienie radykalizmu w działaniu, ale o wyczucie kiedy radykalne środki są adekwatne i przynoszą korzyść strategiczną. A tak się dzieje wtedy, gdy znaczna część społeczeństwa je akceptuje. Określenie tego momentu wymaga wyczucia. Sztywna doktryna i dogmatyzm które wykazujecie na nic tu się nie przydają.

No. Za pieniądze i z inicjatywy Związku Radzieckiego.

No to jest właśnie problem, że zamiast tworzyć organizacje walczące o prawa pracowników, ludzie zajmują się symbolicznym "ratowaniem honoru". Durruti i Ascaso i spółka owszem nie przebierali w środkach, ale zawsze to miało jakiś konkretny cel: zdobycie środków na działalność związkową, zmuszenie pracodawców do ponownego zatrudnienia strajkujących, itp... Co najważniejsze, robili to w sposób, który zjednał im masowe poparcie i szacunek.