Kanada: Profesor-anarchista zawieszony za wystawienie wszystkim najwyższych ocen

Wczoraj Akai napisała krótką notkę na temat tego wydarzenia: https://cia.media.pl/kanada_profesor_anarchista_zawieszony_z_pracy_bo_dal...

Jeszcze raz wrzucam newsa, żeby napisać o sprawie jak najwięcej. Denis Rancourt to bardzo ciekawa postać i z tego co czytam jest bardzo aktywny na polu działalności społecznej. Ma bardzo ciekawe teksty dotyczące edukacji - pojawiają się nowatorskie przemyślenia jak też teksty odnoszące się do klasyków anarchizmu, np. Bakunina (http://activistteacher.blogspot.com/2008/04/education-for-more-anarchy.h...) - zresztą zobaczcie sami na jego stronce http://activistteacher.blogspot.com/

Podtrzymuję też to, co napisałem pod tą pierwszą, krótką informacją o sprawie: "Pełne poparcie dla profesora. Ocena to taki wynalazek, przy pomocy którego nagradza się najbardziej odtwórcze jednostki. Studenci którzy powielają wyłożony schemat, przyswajają a nie myślą są honorowani ocenami najwyższymi. Ci, którzy mogliby coś wnieść do danej dziedziny lub zrozumieć/przyswoić ją w sposób najlepszy dla siebie jako indywiduum tak, aby w przyszłości coś zdziałać - ci ludzie są najprościej mówiąc "upierdalani". Cały system ocen wiąże się z ogólnym problemem jakim jest istnienie szkolnictwa wyższego w obecnym kształcie. Chodzi o to, by przestać nauczać w oparciu o ślepą wiarę w niepodważalne w praktyce studenckiej, choć bardzo wątpliwe autorytety. Zamiast sytuacji, kiedy to samodzielnie myślący ludzie uczą się odtwarzać, lepsza by była sytuacja, kiedy to umysły odtwórcze uczyły się myśleć twórczo. A niestety współczesny system edukacji to taśmowa produkcja posłusznych magistrów - takie odtwórcze działanie bez zadawania pytań jest wskazane w późniejszym sprawnym funkcjonowaniu w charakterze trybika w kapitalistycznej machinie. Najlepszym rozwiązaniem jest likwidacja systemu szkolnictwa wyższego w obecnym kształcie i zastąpienie go systemem, który nie alienuje od siebie ludzi, jest bardziej społeczny, ogólnodostępny i daje możliwość zdobycia wiedzy, a nie kwitka. I umożliwia kształcenie według własnych potrzeb intelektualnych, w w rezultacie da najlepsze rezultaty."

Znałam jeszcze kilka profesorów, którzy tak zrobiło. Wśród nich był Paul Avrich, tylko on postawił wszystkim A, nie A+. Ale on nie zawsze tak robił.

Popieram takie akcje.

Czy odbyły się jakieś zajęcia z fizyki ?

fajnie, fajnie dla wszystkich, ja przykładowo od kilku tygodni borykam się z poprawianiem 300 prac egzaminacyjnych drugiego roku admnistracji ale wiem dokładnie że też wylali by mnie na pysk jakbym zrobiła coś takiego jak opisywany tu profesor, szacun.

a co z takimi przedmiotami jak matematyka? bo chyba chodzi o poprawne zrobienie zadania i w sumie jest to "nauczenie się schematu". co jest zrozumiałe.

na przykład nie rozumiem tych, którzy stworzyli "nową maturę". jeśli chodzi o język polski: na pytanie "co sądzisz o..." masz odpowiadać co sądzisz, ale tylko tak, aby twoje odpowiedzi znalazły się w "kluczu". w przeciwnym razie 0 punktów za twoje myśli. nie znosiłem polskiego w liceum...

Psor musiał doskonale wiedzieć co grozi mu za takie manewry,więc była to jego świadoma prowokacja wobec dyrekcji. Gdyby chciał uniknąć kłopotów mógłby inaczej próbować oszukać system oceniania np przez nie stawianie ocen najniższych,lub też po prostu pewną zmowę z studentami.
Do tych ,którzy narzekają na uniwery- nie uczęszczajcie na nie,to takie trudne ? Skoro produkują samych posłusznych baranów,dlaczego tylu anarcholi kończy studia,mało tego,jeszcze zostają jego pracownikami. Tej instytucji nie da się zreformować ! Gdzie się podział anarchistyczny styl ? Miejcie jaja towarzysze.

Ciekawe jakie mosty i budynki projektowali by absolwenci z tak wysokimi ocenami danymi przez pana psora i kto by chciał z nich korzystać?

http://fish.blogs.nytimes.com/2009/02/08/the-two-languages-of-academic-f...

Chcecie wiedzieć jak teraz jest? Ja - typowy humanista - uczę się w jednym z najlepszych liceów. Męczyłam się cholernie, żeby gdziekolwiek dojść. Tu, w liceum, radzę sobie o wiele lepiej i, paradoksalnie, nie muszę tak uważać na słowa jak w gimnazjum... Bo właśnie w gimnazjum na j. polskim zawsze był, naprawdę nie przesadzając, totalitaryzm. Mam porównanie, bo wiem, że u innych nauczycieli tak nie było. U nas... Zdanie ucznia NIGDY nie mogło się w żadnej części składowej chociażby nieznacznie różnić od zdania mojej nauczycielki. Poza tym katowała nas przy odpowiedzi ustnej. Uczeń stawał, czytał tekst na głos pierwszy raz w życiu i miał robić zadania na ocenę [a mieszkam w dzielnicy ludzi o wąskich umysłach, tj. dresiarze i wizir łajt pałery]. To miało nas do czego niby przygotować? Ja do czegoś doszłam, bo się zaparłam. Szkoda, że wcześniej nie wiedziałam, jak dalej będzie wyglądać moja nauka. Buntowałabym się bardziej i nie wykonywała szeregu suchych, nieprzydatnych czynności, które mnie nie rozwinęły. A problemy z nauczycielką i tak miałam ciągle. Kobieta chciała wkopać mi do głowy 'patriotyzm' złożony z flag, różnych ptaków na nich, polityków i pseudodemokracji. A to wszystko za sprawą jednej, niewinnej rozprawki a la testy gimnazjalne 'Jak sądzisz, czy patriotyzm jest dziś potrzebny?'. Udzieliłam odpowiedzi nieobrażającej nikogo, nie szerzyłam w niej idei 'fakania systemu', nawet nie-ironicznej?... Po prostu zachowałam obiektywizm i zwróciłam uwagę na to, że jeśli patriotyzm to noworoczne szopki pana prezydenta, stanie na baczność w czasie szkolnych akademii przez gromadę dzieciaków, którzy wiedzą tylko tyle, że pani kazała przyjść na galowo i powód, by stawać jako 'rodak' obok 'rodaka' w opozycji do 'cudzoziemca', a także kształtować pseudopoczucie pseudobezpieczeństwa, bo mamy wielką armię i układy, cuda na kiju, to... NIE, patriotyzm, cokolwiek to znaczy, nie jest potrzebny. I urosła afera do rangi 'nieodpowiedni' z zachowania. Ostatni argument był taki, że 'uczennica nie uczęszcza na lekcje religii, co jest błędem, bo nie kształtuje się jej wrażliwość, co odbiło się właśnie, tutaj, prawda, w tej, prawda, sytuacji'. No po prostu as z rękawa. Takich, prawie upokarzających, sytuacji było mnóstwo, no ale i tak się rozpisałam.