kino warszawa

Czy jesteśmy skazani na konsumencką bezradność w obliczu „wolnego rynku”? Czy musimy spożywać tanią żywność, kosztem jakości naszego życia? Czy rolnictwo musi być priorytetowo nastawione na konkurencję, obniżając przy tym jakość swoich produktów? Na te pytania stara się odpowiedzieć Jean-Paul Jaud, autor filmu „Zanim przeklną nas dzieci”. Film do polskich kin wprowadził dystrybutor Against Gravity. [...]

Wpis: “Zanim przeklną nas dzieci” w ramach Akademii Filmu Dokumentalnego “MovieWro” pochodzi ze strony: Tomasso.pl

Wideokracja
reż. Erik Gandini
Szwecja, Dania, Wielka Brytania, Finlandia 2009, 80 min.

Erik Gandini znany jest między innymi z takich produkcji jak „GITMO – Nowe prawa wojny”, czy „Nadprodukcja. Terror konsumpcji”. Tym razem pod nóż wziął system medialny we Włoszech, a w zasadzie imperium medialne Silvio Berlusconiego. Jest to zręcznie wyreżyserowany obraz nas samych, społeczeństwa spektaklu.

Gandini w swoim filmie skupia się na kilku kluczowych postaciach:
- Fabrizio Corona – król paparazzich, który dla pieniędzy gotów jest zrobić wszystko m.in. rejestrowanie z ukrytej kamery swojego procesu rozwodowego, który następnie odsprzedaje telewizji Berlusconiego, czy też nakłonienie morderców do założenia na pogrzebach swoich ofiar koszulki z jego nazwiskiem. Określa siebie mianem Robin Hooda, który „zabiera bogatym i daje… tylko sobie”. Inkasuje 10 tyś. euro za godzinny występ w ekskluzywnym klubie. Każe również płacić gwiazdom za to, że nie opublikuje kompromitujących ich zdjęć.Zrobi wszystko, aby zaistnieć.
– Lele Mora – władca marionetek. To on pociąga za wszelkie sznurki i decyduje kto zostanie gwiazdą w świecie telewizji. Jest najbardziej wpływowym agentem. To dzięki niemu, nieznani osiągają błyskawiczny sukces. Gości u siebie takie gwiazdy polityki jak Tony Blair, Putin, czy Kaddafi. Ma również głęboką sympatię do Benito Mussoliniego. Co więcej, nie wstydzi się tego. Ochoczo prezentuje przed kamerą muzyczne nagrania z okresu faszystowskiej dyktatury. Mieszka na Costa Smeralda, włoskiego odpowiednika Hollywood.
- Silvio Berlusconi – właściciel imperium medialnego we Włoszech. Co nie dotknie, zamienia w złoto. Magazyn Forbes w 2008 oszacował jego majątek na 9.4 mld USD, co daje mu 3 miejsce we Włoszech.
- Ricky Canevali – prosty robotnik (spawacz), który chce się wyrwać z życiowej melancholii. Marzy o szybkiej karierze i sławie. Najprostszą metodą do tego jest telewizja. Ricky szczerze w to wierzy, ponieważ ma talent: śpiewa i tańczy jak Ricky Martin, a w sztukach walki jest równie sprawny jak Jean-Claude Van Damme. Zauważa jednak, że do telewizji łatwiej jest się dostać młodym dziewczynom, których zadaniem jest jedynie seksownie wyglądać i asystować prowadzącym prezenterom telewizyjnym.

Od ponad 30 lat włoskim społeczeństwem rządzi telewizja. Dla 80% ludzi Włochów to jedyne albo główne źródło informacji. Wideokracja mówi wprost: „Bez świata mediów nie osiągniesz niczego. Bez świata mediów jesteś niczym. Czego nie ma w naszym spektaklu, nie ma w rzeczywistości”. Żeby było zabawniej, całą tą władzą dusz rządzi jeden człowiek, Silvio Berlusconi. Człowiek, który stoi ponad prawem. Człowiek, który wywalczył dla siebie ustawę o immunitecie sądowym. To on stworzył potęgę telewizji konsumpcji, która zastąpiła prawdziwą demokrację. Każda dziedzina życia stała się towarem, rozrywką opartą na sensacji i najniższych instynktach. Berlusconi skupił w swoich rękach władzę prawie absolutną, kontrolując 90% mediów. Doliczmy do tego 120 milionów sprzedanych pism plotkarskich rocznie. Społeczeństwo spektaklu.

Na pierwszym dniu festiwalu „Weekend z Cyfrowym Planete Doc Review” było ponad 100 osób. Sporo, patrząc na poprzednią edycję, która miała swoją premierę we Wrocławiu rok temu. Oby tak dalej! Przed nami sobota i niedziela. Aby w te dni, było jeszcze więcej zainteresowanych ambitnym kinem dokumentalnym z najwyższej półki.

Oficjalna strona Festiwalu:
http://www.docreview.pl/2010/

Wpis: Planete Doc Review 2010: Wideokracja [Kino Warszawa] pochodzi ze strony: Tomasso.pl

Austriacki dokument Emanuela Danescha, który można było obejrzeć 21 kwietnia w kinie NOT-Warszawa w ramach festiwalu Globale, nie zachwycił. Esej o europejskich gettach nie przedstawił w wyczerpujący sposób problemów współczesnej globalizacji. Głównym założeniem dokumentu było ukazanie globalnego “układu bezpieczeństwa”. Od skali mikro: zamknięte osiedla, ochrona szczytów G8 przed społecznym ruchem oporu; po skalę makro: międzynarodowa polityka imigracyjna (m.in. Frontex *). Układ „globalnego apartheidu” wpływa ostatecznie na jakość życia mieszkańców, relacji międzyludzkich, segregację rasową, śmiertelność, izolację czy też wykluczenie.

W filmie niestety zabrakło głębszych danych, statystyk, które uświadomiłyby skalę problemu. W zasadzie „Bezpieczna Europa” ukazała nam jedynie mechanizmy technologiczne (nowoczesny monitoring, kamery na podczerwień, bramy wejściowe ze strażnikami do zamkniętych osiedli itp).

Nie obyło się także bez problemów technicznych. Pod koniec filmu (ok.45 min.) zniknęły polskie napisy, przez co projekcja została przerwana. Cześć zdezorientowanych/wiecznie śpieszących się widzów ostentacyjnie wyszła z sali kinowej, przez co ominęła ich ciekawa dyskusja z Joanną Janiszewską z organizacji Nomada (Stowarzyszenie na Rzecz Integracji Społeczeństwa Wielokulturowego). Poruszono takie kwestie jak brak wsparcia polskiego rządu dla imigrantów (m.in. likwidacja kolejnych ośrodków dla uchodźców, czy też ostatni protest Czeczenów w pociągu), trudna sytuacja na rynku pracy, dyskryminacja rasowa, czy też przemoc fizyczna i psychiczna.
Granica pomiędzy bogactwem i biedą. [Sao Paulo, Brazylia]

Nasz kraj jest homogeniczny, co pokazuje statystyka: 2 % imigrantów w Polsce. We Wrocławiu nie ma ich wcale. Są rozsiani po obozach przy granicy wschodniej. Od roku 2000 można było zaobserwować prawdziwy boom, co dla władz okazało się problemem, który należało „kontrolować”. Ważna okazała się tutaj unijna polityka Frontexu z siedzibą w Warszawie, której na rękę jest tylko „transfer” wysoko wykwalifikowanej siły roboczej.

Działaczka organizacji Nomada zwróciła także uwagą na skalę śmiertelności wśród uchodźców, którzy próbują się wydostać z Afryki drogą morską - czyli utonięć, śmierci głodowej lub śmierci z pragnienia. Statystyki są dyskusyjne, ale podano przybliżoną liczbę 2 tysięcy ofiar rocznie na 2 miliony próbujących przedostać się z Afryki do Europy.

Zatrważające są również warunki w obozach dla uchodźców (brak jedzenie i picia, umieralość). Była również mowa o asymilacji kulturowej, braku pracy, rasizmu policji i urzędników państwowych. Joanna opowiedziała więc, jak ważna jest w takim razie pomoc językowa, prawna i socjalna dla uchodźców. Nomada organizuje szkolenia językowe, lecz i tutaj można spotkać problemy m.in. ilość nauczycieli (1 na 500 osób). Nomada pomaga również zdobyć pracę, organizuje spotkania integracyjne, walczy z nienawiścią rasową oraz oferuje pomoc materialną.

Warto także wspomnieć o ostatnich wydarzeniach na granicy Egiptu z Izraelem, gdzie egipscy pogranicznicy jak do kaczek strzelają do imigrantów z Afryki, którzy próbują przedostać się do Izraela. Alarmuje o tym ONZ i obrońcy praw człowieka. W ostatnich latach zginęło w ten sposób co najmniej kilkadziesiąt osób.

Kilka ciekawych spostrzeżeń w filmie:
- Ochroniarze zarabiają tak mało, że nie byłoby ich stać na mieszkanie w zamkniętych osiedlach, które pilnują.
- Ochrona twierdzi, że dzięki ich pracy, mieszkańcy są bezpieczni, co jest wpisane w rolę społeczeństwa spektaklu.
- W zamkniętych osiedlach nie odbywają się żadne integracyjne spotkania, nie ma żadnych wspólnot. Raz do roku mieszkańcy decydują jedynie w sprawach administracyjnych.
- Absurd logiki zarządzania społeczeństwem: „Im więcej muru, tym więcej wolności”.

Więcej o festiwalu Globale:
http://www.globale.bzzz.net/

Film „Bezpieczna Europa” można pobrać:
http://alterkino.org/bezpieczna-europa

* Frontex jest agencją Unii Europejskiej mieszczącą się w Warszawie, która specjalizuje się w polowaniach na imigrantów i militaryzacją granic UE. Działania Frontexu są całkowicie pozbawione aspektu humanitarnego, pomimo prób nadania tej przestępczej organizacji pozorów praworządności. [więcej]

Polecam poniższe linki do artykułów podejmujących temat agencji Frontex oraz grodzonych osiedli.

Frontex:
Frontex przeciw emigrantom
FRONTEX: polując na głodujących
Frontex - bat na imigrantów
Zbrodnicza agencja Unii Europejskiej
Ile ofiar wśród uchodźców z Afryki? FRONTEX: między Warszawą a Wyspami Kanaryjskimi
Warszawa: Otworzyć granice - zamknąć FRONTEX!

Więcej o polityce Frontex:
http://frontex.info.pl/

Grodzone osiedla, gentryfikacja:
Zamknięte osiedla, czyli getta dla bogatych
Płot daje mieszkańcom osiedli ułudę bezpieczeństwa
Rynkowy urok biedy nie do odparcia, czyli gentryfikacja po Berlińsku i Warszawsku
Osiedla grodzone w Polsce – analiza dyskursu
Płot w spółdzielni Energetyk podzielił osiedle i ludzi
Grodzone osiedla. Na zewnątrz syf
Jak powstają polskie metropolie?

Po raz pierwszy w Polsce i w Europie festiwal filmowy Planete Doc Review odbywał się w aż 20 miastach w Polsce, gdzie pokazywano aż 10 filmów dokumentalnych w cyfrowej jakości. Festiwal – nie oszukując się - adresowany jest do wymagającej publiczności, zainteresowanej dobrym filmem dokumentalnym oraz kondycją świata, w którym żyjemy. Dokument jest alternatywą [...]