Setna rocznica założenia CNT, 1910-2010

http://www.youtube.com/watch?v=-x-kASelyyU - Nowa wersja "A las Barricadas" nagrana na 100 lecie związku
http://www.youtube.com/watch?v=I-go0fVFh3Y - Nowa wersja "Hijos del pueblo" nagrana na 100 lecie związku

http://drabina.wordpress.com/2009/09/03/komunizm-wolnosciowy-w-praktyce-... - o ekonomicznych osiągnięciach rewolucji :)

"Wszelkie państwo to sojusz bogatych przeciwko biednym, sojusz posiadających władzę przeciwko tym, którymi rządzą"
http://drabina.wordpress.com

Poprawiłem. Chodzi o Średnie Państwo. W każdym razie najstarsze papirusy egipskie wspominają o masowych buntach przeciwko władzy.

"Do upadku rewolucji przyczyniło się także same CNT, warto o tym pamiętać." - święta prawda. Jak słusznie zauważył mój hiszpański kolega "najlepszą rzeczą jaką mogło zrobić CNT po wybuchu rewolucji społecznej to rozwiązać się" , a tak związkowa elita z Garcią Oliverem i Fredericą Montseny zdradziła ideały i poszła na układy z państwem. Jak to się skończyło to niestety wiemy.

Niestety, nie da się mieć ciasta i zjeść ciastka. Rewolucja antypaństwowa w obliczu globalnej wojny jest końcem rewolucji antykapitalistycznej - wóz, albo przewóz. Hiszpańskie doświadczenia pokazały, że pewien model organizacji nie zdaje egzaminu w czasie wojny. Natomiast jest hiszpański przypadek jest niezwykle pouczający. Na hiszpańskich błędach później uczyli się inni i dzięki lekcji "hiszpańskiej" zwyciężali Kubańczycy, Algierczycy, Wietnamczycy i inni. CNT miało ogromny wkład w walkę z faszyzmem (choć dziś sami anarchiści temu przeczą pisząc, że faszyzm to tylko włoskie brunatne koszule) - za to im chwała!

Kubańczycy, Wietnamczycy i "inni" nie tyle wygrali co przegrali. Bo chyba gerontokracja która panuje obecnie na Kubie nie może zostać uznana za zwycięstwo rewolucji?

W Hiszpanii to między innymi aparat państwowy wykończył rewolucję. A zwłaszcza staliniści, którzy za jego pomocą robili dywersję na zapleczu, likwidując rewolucję i powodując, że robotnicy musieli walczyć na dwa fronty - z nacjonalistami i kapitalistami wspieranymi przez Komunistyczną Partię Hiszpanii (warto wspomnieć, że kapitaliści zapisywali się masowo do KPH, bo ona sprzeciwiała się rewolucyjnym przemianom gospodarczo - społecznym). Stalin tak naprawdę nie chciał zwycięstwa rewolucji.

Kilku anarchistycznych "liderów" (dziś mamy też takich w ruchu), wstąpiło do rządu. To był błąd. Tłumaczyli, że chcą powstrzymać stalinistów, którzy w tym czasie zaczynali przechwytywać aparat państwowy do swoich celów (partia komunistyczna była marginalną grupką w chwili wybuchu wojny i jedynie przechwycenie kontroli nad aparatem burżuazyjnego państwa mogło dać im szansę, że chwycą wszystkich za mordy po bolszewicku i wykończą rewolucję). Można ich uznać za zdrajców, ale moim zdaniem jest grubą przesadą uogólnienie, że "przez CNT" upadła rewolucja. Kilku liderów w rządzie (i to tylko na kilka miesięcy, bo po starciach majowych w 1937 anarchiści ustąpili z rządu, kiedy okazało się, że ta taktyka spaliła na panewce). W CNT były setki tysięcy ludzi - bojowników, rewolucjonistów, zwykłych robotników i chłopów. CNT to nie samozwańczy liderzy, ale właśnie te setki tysięcy ludzi. A oni robili sporo, żeby rewolucja wygrała.

Warto przypomnieć, ze ci "słabi" robotnicy i chłopi bili się nie tylko z frankistami, ale jedną z największych potęg militarnych świata - czyli Niemcami, a także Włochami. Nie poradziły sobie z nimi niedługo później takie potęgi jak Francja, a Stalina uratowała przed klęską zima. Robotnicy i chłopi hiszpańscy walczyli zaś przez kilka lat tam gdzie inni dostawiali w dupę w kilka miesięcy. Jak dla mnie to właśnie przykład jak istotne jest morale.

Niestety nie dało się walczyć na dwa fronty - ze Stalinem i Hitlerem. Tego nikt nie był w stanie zrobić.

Nie przesadzaj. Hitler przysłał Franco jedynie sprzęt i legion Condor, a Włosi Corpo Truppe Volontare (co wręcz obala twoje twierdzenie, jakoby po stronie faszystowskiej bili się tacy wybitni żołnierze, bo Italia dostawała w dupę od każdego absolutnie przeciwnika w czasie wojny). Gdyby do Hiszpanii wjechała rozpędzona machina wojenna III Rzeszy, to z Republiki nie byłoby co zbierać po miesiącu walk (polska armia we Wrześniu miała również zajebiście wysokie morale - wywołane nachalną propagandą patriotyczną, ale jednak). Tak, jak w historii kraju nad Wisłą okazywało się wielokrotnie, że opieka Najświetszej Panienki ostatecznie gówno daje, tak i najwybitniej zmotywowani robotnicy musieliby przegrać w starciu z faktycznie dominującym przeciwnikiem.

Zacznijmy od tego, że gdyby nie pomoc ze strony lotnictwa faszystów włoskich i niemieckich to z nacjonalistów nie byłoby co zbierać już w pierwszym miesiącu walk, bo nie mogliby przetransportować z Afryki Legionu Cudzoziemskiego i Maurów, którzy uratowali im dupy.

"Kubańczycy, Wietnamczycy i "inni" nie tyle wygrali co przegrali. Bo chyba gerontokracja która panuje obecnie na Kubie nie może zostać uznana za zwycięstwo rewolucji?"

Wiesz Xavier można mieć wątpliwości co tego, czy "rewolucja kubańska" w ogóle była rewolucją (formalnie była wojną domową), bo to tak naprawdę należałoby przedyskutować nad tym co oznacza pojęcie "rewolucja". Bo mi np. jako miłośnikowi Kropotkina i jego koncepcji nazywanie "rewolucji kubańską", mianem "rewolucji" po prostu brzydzi ;-)

Na tej samej zasadzie "rewolucja październikowa" okazała się właściwie w wielu obszarach Rosji zwykłą kontrrewolucją pacyfikującą nie chcące się podporządkować Bolszewikom rady i pacyfikującą rzeczywiste próby budowy komunizmu.

"(warto wspomnieć, że kapitaliści zapisywali się masowo do KPH, bo ona sprzeciwiała się rewolucyjnym przemianom gospodarczo - społecznym). Stalin tak naprawdę nie chciał zwycięstwa rewolucji."

Ba nie tylko nie nie chciał zwycięstwa rewolucji, ale staliniści w ogóle negowali fakt jej istnienia ! A PSUC (Katalońska Partia Komunistyczna) ogłosiła się "obrońcą własności prywatnej" co było niejako realizacją zaleceń fałszywej międzynarodówki by podszywać się pod partie burżuazyjne i zdobywać poparcie burżuazji, klasy średniej, itd.

"Wszelkie państwo to sojusz bogatych przeciwko biednym, sojusz posiadających władzę przeciwko tym, którymi rządzą"
http://drabina.wordpress.com

To że nie było żadnej "rewolucji październikowej". tylko bolszewicki zamach stanu, to chyba mniej więcej oczywiste. Natomiast od momentu rewolucji lutowej rozwijała się spontaniczna rewolucja w całej Rosji. Bolszewicy po przejęciu aparatu państwowego zaczęli zwijać tę rewolucję. Jak widać Stalin był w tym względzie wiernym uczniem Lenina :-).

Sek w tym że liderzy hamowali masy używając do tego swojego autorytetu. Wdali się przy tym w jakieś kretyńskie gierki.

I z tego trzeba wyciągnąć wnioski, co też jak sądzę współczesna CNT uczyniła.

Pozbyła się mas? ;)

Nie. Chodzi o zasady organizacyjne. Wszyscy którzy chcą kontynuować błędy starej CNT trafili do CGT.

Ilu członków ma CGT a ile CNT? Pytam o stan obecny. Dzięki za odpowiedź.

CGT ok 100 tyś i ok 5 tyś delegatów do odrzucanych przez CNT Rad Pracowników ( czyli mniej więcej tyle ile CNT ma członków)

Z anarchosyndykalistycznych związków jest jeszcze działająca w Madrycie Solidaridad Obrera (ok 500 osób)

UGT ma jeszcze więcej, ale co z tego? Lepszy mniejszy (ale rosnący w siłę) związek, który nie podejmuje kolaboracji z państwem i pracodawcami, niż duże żółte centrale, które kompromitują ideę związków zawodowych wśród samych pracowników.

No nie do końca. CNT ma (wg danych z kwietnia) około 10 tys członków, więc drobinką (jak co poniektórzy tutaj chcą przedstawiać) nie jest.

Po drugie - liczebność związku może nie mieć aż takiego znaczenia. W tym wypadku najważniejszy jest jego charakter działalności i walki. Bo co z tego, że CGT ma 100 tys członków, skoro powoli przeistacza się w zwykły reformistyczny zz ?

Po trzecie - CNT jest pewnym symbolem oraz "mitem" i to jest jego wielki atut i siła.

"Wszelkie państwo to sojusz bogatych przeciwko biednym, sojusz posiadających władzę przeciwko tym, którymi rządzą"
http://drabina.wordpress.com

"skoro powoli przeistacza się w zwykły reformistyczny zz"

Jakieś dowody na potwierdzenie tezy? Oprócz owego nieszczęsnego udziału w radach pracowniczych , bo jak dla mnie to jest kwestia przyjęcia pewnej taktyki , a nie dowód na reformizm.

"CNT jest pewnym symbolem oraz "mitem" i to jest jego wielki atut i siła."

Paradoksalnie może być też źródłem słabości, bo łatwo jest stac się zakładnikiem w sensie ideowym , ale także organizacyjnym "świetlanej przeszłości"

A ok, sprawdziłem. Podają, że liczy 6 tys. członków

Nie wiem skąd te dane o liczbie członków. CNT ich nie podaje. Tutaj np. piszą, że ma 35 tys.: http://www.syndicalist.org/archives/llr14-24/21f.shtml

Pytanie, na ile w obecnym stanie degeneracji ruchu związkowego liczebność ma znaczenie. CC.OO ma 800 tys. członków i co? Są lepsi?

Co do gadania o tym, że CGT "reprezentuje" pracowników w radach. To tak jak powiedzieć, ze PO reprezentuje parę milionów Polaków w sejmie. Chyba nie o to walczymy, żeby nas kolejni liderzy reprezentowali. W tym sensie CGT kontynuje tradycję błędów starej CNT. Niczego się nie nauczyli.

Po drugie i tak CGT stanowi mikroskopijną mniejszość w radach, bo całą niemal pulę zgarnia CC.OO i UGT. Pytanie, czy od uczestnictwa w tych radach polepszyło się robotnikom jakoś szczególnie. Może głównie tym, którzy w nich zasiadają.

Jeśli ta dyskusja wzbudza tu jakieś emocje, to zapewne dlatego iż również na naszym poletku jest grupa osób, które starają się przyciągnąć anarchosyndykalistów do żółtych związków, posługując się frazesami o "masowości" i "tradycjami współpracy CNT z rządem" (choć powszechnie w CNT uznano współpracę z rządem Republiki i odcięcie się od radykalnych dołów organizacji za jeden z największych historycznych błędów tej organizacji).

najpierw to warto się postarać o to by mieć jakiekolwiek doły i jakąkolwiek organizacje, a nie po 3 osoby plus zaciekle komentujących rewolucjonistów przed komputerami:)

To się staraj, broni ci ktoś?

Sposobem na wyjście z impasu nie jest włażenie w tyłek hierarchicznym związkom, bo one też w Polsce nie zmierzają donikąd. Co wynikło ze stawiania na Sierpień'80 w ramach "wychodzenia z getta"? Zupełnie nic. Kompletna klapa i wypalenie dla tych, którzy się na tym przejechali.

Jeśli w te kilkanaście, kilkadziesiąt osób można realnie pomóc indywidualnym pracownikom, to należy to robić. To lepsze, niż bezproduktywne marzenia o masach. A konsekwentna praca w sprzyjających okolicznościach i tak przyniesie rezultaty, nawet jeśli jest prowadzona na skalę obecnych możliwości.

Tak, hiszpańskie doswiadczenia coś pokazały, tylko chyba coś odwrotnego niż ci sie zdaje, mianowicie że poświęcanie wolnościowych ideałów na rzecz róznych iluzji które nawet chwilowo mogą wydawac się sensowne, nie wychodzi ostatecznie na dobre. W tym przypadku to były "iluzje frontu ludowego" (jak nazwal to Orwell) i wojny którą rzekomo można było wygrać bez rewolucji. Więc weszli do rządu, pozostawiając państwo w spokoju, co wydawało się sensowna taktyką żeby współpracować w ramach szerszego frontu - i to właśnie ten model organizacji nie zdał zupełnie egzaminu. Kiedy zdali sobie z tego sprawe było już za późno, zarówno wojna została przegrana jak i rewolucja. Rewolucji w Hiszpanii nie stłumili faszyści tylko stalinowcy. A potem nie było już czego bronić więc i wojna z frankistami została przegrana.

Oczywiście pisanie o Kubie, Algerii itp jest jeszcze bardziej bezsensowne w tym kontekście. Kubańczycy Algieryczycy i Wietnamczycy przegrali jeszcze zanim rewolucja się w ogóle rozpoczęła i dlatego wygrali kontrrewolucjoniści, zamieniając poprzedni aparat wyzysku na swój własny. Niestety niczego nie nauczyli się na hiszpańskich błędach, dlatego panujące tam systemy prędzej czy później upadną i powróci tam prywatny kapitalizm, jak we wszystkich innych krajach "realnego socjalizmu"

Już wrócił. Teraz to już tylko została fasada i frazeologia rewolucyjna.

W CGT to już chyba z anarchosyndykalizmu zostały tylko kolory flag i ogólne "odwoływanie się" do historii.

Co do wielkości to sprawa nie jest jasna, CNT gwałtownie w ostatnich latach się rozwija. Poza tym nie jest istotna liczebność, bo nie liczebność jest ostatecznym kryterium oceny skuteczności (CC.OO są wielokrotnie większe niż CGT i CNT i co z tego?).

"W CGT to już chyba z anarchosyndykalizmu zostały tylko kolory flag i ogólne "odwoływanie się" do historii."

Typowa sekciarska gadka. Może jakieś dowody na poparcie tej subiektywnej oceny, bo akurat tak sie składa że ja dokładnie widziałem jak działa i CGT i CNT w skali lokalnej i dla mnie jedyna różnica była w ocenie wyborów do rad pracowników. Ale Pan XaVier pewnie wie lepiej , bo tak mu w AIT powiedzieli.

Ja tam jednym i drugim życzę jak najlepiej , ale obawiam się że tym co właśnie hamuje rozwój ruchu jest sekciarstwo której piękny przykład pokazał nam przedmówca.

To jednak dość istotna różnica, bo udział w wyborach do rad pracowników wiąże się z otrzymywaniem dotacji od państwa i wprowadza ewidentny konflikt interesów.

Nie tylko. Osoby z CGT są wybrani jako "przedstawiciele pracowników" więc są przedstawicielami ludzi, którzy nie są ich członkami.

Jeśli chodzi o związki, przedstawicielstwo oraz zawodowi związkowcy nie są nam potrzebni. Mamy takie związki gdzie jest 1 mln. członków ale o wszystkim decyduje tylko 25 osób w związkowej biurokracji. Także mamy takie związki gdzie wszystko robią zawodowi biurokraci, aktywność innych członków jest niska a często ci biurokraci nie działają w interesie pracowników, tylko w interesie swoich posad.

Ale 100 tysięczne CGT zdaje się że zatrudnia z 10 osób (z czego większość to prawnicy) więc stwierdzenie że jest tam związkowa biurokracja jest troszkę nie na miejscu.

"Osoby z CGT są wybrani jako "przedstawiciele pracowników" więc są przedstawicielami ludzi, którzy nie są ich członkami."
Nie kumam tego zarzutu. Przecież delegaci do rad są wybierani przez pracowników. Jakie znaczenie ma fakt że osoby z CGT są wybierane nie tylko przez członków tego związku? To chyba nawet lepiej , bo oznacza że cieszą się zaufaniem ludzi nie koniecznie związanych z ruchem.

Zresztą akurat w CNT , jak w każdej wiekszej strukturze, też jest stosowana formuła przedstawicielstwa w ramach organizacji , więc twój zarzut jest obusieczny.

Posłowie do sejmu też są wybierani przez pracowników. I wszystkim żyje się lepiej.

Jest zasadnicza różnica pomiędzy delegatami w ramach autorytarnych instytucji, takich jak parlament i rady pracownicze, a odwoływalnymi delegatami ograniczonych mandatami swoich organizacji, którzy nie mogą podejmować żadnych decyzji, a jedynie przedstawiają decyzje swoich sekcji. W CNT i IWA działa ten drugi rodzaj delegacji i jest przestrzegany bardzo skrupulatnie. Do tego stopnia, że gdy wyjdzie na jaw, że delegaci nie mieli mandatu by głosować za jakąś decyzją, ich głos jest anulowany.

"Osoby w CGT startowały nie tylko w wyborach do rad pracowniczych ale także do lokalnych samorządów'.

W CGT są różni ludzie , nie tylko anarchiści. Wiem że dla ortodoksyjnych sekciarzy to nie do pomyślenia żeby do ANARCHISTYCZNEGO związku przyjmować nie tylko anarchistów, ale może w tym tkwi tajemnica zjechania CNT z kilkuset tysięcy członków w latach 70 do kilku tysięcy obecnie. Doprawdy, nie bywały sukces! No ale oczywiście to wszystko przez państwo , że ludzie przez te 30 lat generalnie olali CNT.

"Gdzie było CGT kiedy w Euskal Herii trwał strajk generalny?"

Zapewne na ulicy:

http://www.cgt.org.es/spip.php?article1797

Można przyjmować osoby które się nie określają same siebie jako anarchiści, pod warunkiem że przyjmą status tej organizacji, w którym jasno będzie napisany stosunek do wyborów do rad pracowniczych, samorządów itd. Mówiąc inaczej można przyjmować osoby które nie określają się jako anarchiści, ale którym podoba się oddolny sposób organizacji w organizacjach anarchistycznych. Inaczej jak napsiał Xavier, jest to anarchosyndykalistyczny związek tylko z barw na fladze i nic więcej.

Możesz mi wytłumaczyć jaki zysk ma klasa pracownicza z tego że banda troków wpycha się do anarchosyndykalistycznych związków zawodowych i udaje wolnościowców? Bo ja to co widzę to że grupka osób próbuje spierdolić definicję anarchosyndykalizmu tak jak inni przedtem spierdolili definicję komunizmu.

Troki i inni bolszewicy to albo nieudacznicy, albo agenci kapitału, którzy niszczą wszystkie radykalne lewicowe praktyki i idee, czegokolwiek się nie dotkną.

Może sam jesteś nieudacznikiem, albo wolisz "mniejsze zło" jak inny "anarchista" Piotr C.?

Dla przypomnienia: ten wątek jest o strategii związków @-syndykalistycznych, a nie o charakterach poszczególnych osób.

To niejaki Xavier zaczął od przypinania łatek rewolucyjnej lewicy, używając słów zresztą niewybrednych jak "agenci" i "nieudacznicy".

Dobrze, ale nie pisał o konkretnych osobach. To nie był atak personalny.

Mnie przekonują nie hasła, nie frazeologia i symbolika, ale konkretne działania w obronie konkretnych osób represjonowanych za działalność związkową. Jeśli uważasz, że tyle samo lub więcej (odpowiednio do swojej większej liczebności) tego typu działań prowadzi CGT, opisz je tutaj.

Częściej jednak słychać o porozumieniach zbiorowych podpisywanych przez CGT wraz z innymi związkami jak UGT i CCOO (które już bez żadnych wątpliwości są żółtymi związkami), ze szkodą dla postulatów pracowniczych. Np. tu:

http://www.kaosenlared.net/noticia/seat-ugt-ccoo-cgt-aceptan-despido-baj...

Na rojoynegro tą sytuację przedstawiają inaczej

http://www.rojoynegro.info/2004/spip.php?article29313
i zaznaczają, że podpisali układ tylko w wyniku dyskusji z samymi pokrzywdzonymi pracownikami i w wyniku przeprawadzonego przez nich głosowania. Część z nich na skutek prowadzonych walk udało się przywrucić do pracy a jedną z firm należącą do grupy seat podano na wniosek CGT kontroli za ich przekręty.
http://www.rojoynegro.info/2004/spip.php?article29547
Jak dla mnie nie są to proste sytuacje i niezawsze gotowe szablony można skutecznie przerysowywać. Z opisu CGT wynika, że dołożyli starań aby obronić jak najwięcej miejsc pracy, decyzje podjęto w wyniku konsultacji i decyzją samych pokrzywdzonych. Podpisany układ miał zorganizować pracę tak aby jak najwięcej ludzi mogło pracować i pozostać w zakładzie poprzez skrucenie czasu pracy itd

Uważam, że podając tylko zarzut czy też opis jednej strony danej sytuacji uniemożliwiasz czytelniką własną ocenę sytuacji. Do tego dochodzi i chaotyczność rzucanych zarzutów wyrwanych z kontekstu, bez jakiejkolwiek ciągłości miejsca i czasu. jak i wykluczająca większość czytelników pisownia hiszpańska.
Doprawdy nie wiem komu te utarczki lepiej służą: idei, pracowniką czy kapitałowi i państwu.
pozdrawiam sxo

Rojo y Negro to organ CGT, o czym nie wspomniałeś, a powinieneś, skoro zależy ci na uczciwości dyskusji. Trudno żeby organ danej organizacji pluł sobie do zupy.

A propos: Rojo y Negro ma nakład 30.000. Czyżby nawet połowa tych rzekomych bojowych i zaangażowanych 100 tys. członków nie subskrybowała pisma własnej organizacji?

Dla porównania tylko lokalne katalońskie pismo CNT Solidaridad Obrera rozchodzi się w nakładzie 5000 egzemplarzy (gdzie rzekomo cała CNT liczy tylko 6000 osób, jak to ktoś twierdził wyżej).

Pracownikom służy przede wszystkim wyciąganie nauki z przeszłych błędów i porażek. Powtarzanie starych błędów socjaldemokratów i kultywowanie złudzeń dotyczących układania się z państwem i kapitałem ("dla dobra miejsc pracy") służą tylko państwu i kapitałowi.

Ani CNT pany, ani CGT pany, bo to nie kluby piłkarskie. Chodzi o efekty konkretnych działań. Tutał jest kłótnia o kilkadziesiąt tysięcy członków, ale to jest żadna różnica jakościowa. W moim przekonaniu sytuacja wygląda tak: taktyka obrana przez CGT nie oderwała "mas" od dużych central, tak jak sobie to planowali. Za cenę upodobnienia się do żółtych związków zawodowych nie zyskali prawie nic. Chyba z tego należy wyciągnąć jakieś wnioski. Z perspektywy czasu okazuje się że ten rozłam był całkowicie jałowy i nie warto było poświęcać organizacji dla jakichś paru stołków w radach i mętnej taktyki, która wcale nie okazała się skuteczna w osiągnięciu zamierzonego celu.

No ja mam nadzieję, że CGT właśnie przy okazji 100 lecia jak i obecnej akcji strajkowej powraca w stronę anarchosyndykalistyczną i napierdziela właśnie w żółte związki, współpracóje z innymi anarchistycznymi związkami w Europie, Ameryce Południowej i Afryce. Często ze związkami z AIT. Prowadzi akcje solidarnościowe i bezpośrednie. Współpracuje i rozpowszechnia ideę samozarządzania zakładami przez pracowników i wspiera samoorganizację społeczności lokalnych.
Mnie osobiście cieszą sytuacje zbliżenia obu central. A z tego co wiem to do rozłamu doprowadziła mniejszościowa grupa obecnie CNT, ale nie zamierzam rozcząsać tego faktu, ani go oceniać bo na dzień dzisiejszy ważna jest walka i możliwość współpracy przy uzględnieniu prawa do podejmowania odmiennch taktyk, czy form organizacyjnych, czy sięgania po rużne narzędzia.
pozdrawiam sxo

Wtedy to akurat ci którzy potem założyli CGT to była mniejszość - oderwali się, bo nie byli w stanie przegłosować swoich koncepcji. Ale faktycznie mniejsza o historię, bo liczy się konkretna praktyka teraz. Osobiście również uważam, że skrzywienie nazwijmy to "socjaldemokratyczne" takich związków jak CGT, czy SAC wynikało z określonych warunków historycznych. Teraz te warunki się gwałtownie zmieniają i być może oba związki zrezygnują ze wspomnianej taktyki (przynajmniej z jej najbardziej kontrowersyjnych i wątpliwych elementów) i wtedy prawdopodobnie droga do zjednoczenia będzie ponownie otwarta.

Z tego też względu nazywanie CNT "sekciarzami" jest nieporozumieniem w sytuacji rozłamu spowodowanego przez CGT (nie tylko w Hiszpanii, ale też np. we Francji, gdzie powstało rozłamowe CNT oparte na wzorcu CGT). We Francji sytuacja jest jeszcze gorsza, bo obie organizacje nazywają się prawie tak samo i wiele osób nie może ich odróżnić. Reformistyczne CNT-Vignolles próbuje udawać, że pierwotne CNT w ogóle nie istnieje, co oczywiście nie jest prawdą.

tego samego wydażenia. Bo obecne CGT twierdzi, że byli większością i zostali wyrzuceni przez mniejszość, która sprzeciwiała się postulatą większości załóg, twardo obstawała przy "politycznym" purytaniźmie rodem z przed 36 roku. Osobiście myślę sobię, że rużnorodność form, grup i dostępnych narzędzi im jest większa i więcej ludzi to angażuje do działania tym lepiej i jeśli spory nie przeradzają się w otwart konflikty a ludzie mimo innych plakietek potrafią współpracować.
pozdrawiam

Kompromisy w imieniu "ratowania miejsc pracy" to bardzo śliska strategia. Dokładnie tak samo Solidarność i OPZZ tłumaczą swoje ustępstwa na rzecz pracodawców.

Niskim poziomem dyskusji jest uciekanie od takich rozważań, tylko dlatego że ktoś macha czarno-czerwoną flagą.

Oj, to pytanie to się chyba teoretyków anarchizmu tyczy raczej, niż tego forum. Poza tym reakcją kapitalistów na rewolucje to się zacznij martwić, jak już będziesz dysponował np. 20 milionowym anarchistycznym związkiem zawodowym w Polsce.

@czytelnik:

"Poza tym reakcją kapitalistów na rewolucje to się zacznij martwić, jak już będziesz dysponował np. 20 milionowym anarchistycznym związkiem zawodowym w Polsce."

Solidarność miała 10 milionów członków i w żadne sposób to nie pomogło.

I to ma niby obalić to, co napisałem? Toż o to właśnie chodzi, że dopiero porażka wielomilionowych organizacji, które maja faktyczne możliwości zmiany systemu politycznego ma jakąś wagę historyczną. Wyciągnij z klęski solidarności wnioski i nie daj swojego milionowego związku przerobić w ten sam sposób.

Odpowiedź jest prosta: ustrój bezpaństwowy nie może przetrwać w otoczeniu ustrojów państwowych. Dlatego jest potrzebny internacjonalizm.

Budowanie sojuszy ponadnarodowych jest kwestią na dziś, a nie na czas gdy będzie jakiś hipotetyczny 20-milionowy związek @.

Rewolucja, jeśli wybuchnie, weźmie nas wszystkich z zaskoczenia. Nie będzie nią kierować żaden związek anarchistyczny, ale żywiołowa siła, nad którą nikt nie będzie panować (i dobrze). Rzecz w tym, by zdążyć z naszą pracą edukacyjną zanim to nastąpi.

@Yak:

"Dlatego jest potrzebny internacjonalizm."

Światowa czy też nawet regionalna rewolucja jest jeszcze mniej prawdopodobna niż ta ograniczona do jednego państwa.

"Nie będzie nią kierować żaden związek anarchistyczny, ale żywiołowa siła, nad którą nikt nie będzie panować (i dobrze)."

Tą siłę też można zagłodzić.

Nikt nie wie, co jest prawdopodobne, a co nie. To tylko czysta spekulacja.

Ja stawiam na Indie ze względu na największą skalę różnic, oraz największe sprzeczności związane z istnieniem obok siebie najnowszych stosunków produkcji (rozwinięty sektor usług informatycznych) i najbardziej prymitywnej gospodarki feudalnej.
Do tego dochodzi prywatyzacja na szeroką skalę własności intelektualnej należącej do najniższych warstw społeczeństwa (patentowanie roślin leczniczych i spożywczych), która przyspiesza ubożenie ludności, budowa tam i zanieczyszczenie środowiska, które uniemożliwiają kontynuowanie tradycyjnej gospodarki, itd...

o miejsce przy orkiestrze kłócą się politycy, z tą róznicą że póki co Titanic nie tonie, jak na razie rzuca nim trochę i to wszystko.

Ale gdyby tonął - twoja postawa przypomina kogoś kto chromoli szalupy bo i tak kiedys wszyscy kiedyś umrzemy

A historia płynie obok... To bardziej przypomina kłótnie wszechpolaków kto jest bardziej Polakiem... Sceny niemal jak z "Dnia świra" Koterskiego: "Bo moja prawda jest bardziej mojsza niż twojsza". Ech ludzie a może byście się dogadali i skupili na celu? Chodzi o dobro ludzi, czy udowodnienie kto jest lepszym anarchistą, Nawiasem mówiąc wolę utonąć sam niż siedzieć w łódce z ludźmi którzy wiosłują każdy w swoją stronę twierdząc że jego kierunek jest jedyny słuszny... Zresztą jakie to ma znaczenie? Wy się będziecie kłócić, a historia przepłynie obok was...

nie brałem tu w zasadzie udziału w żadnej kłótni (poza jednym wypowiedzią naprostowującą wyjątkowo głupi komentarz) więc to wezwanie jest nie do mnie

W tych kłótniach nie chodzi tak naprawde o to kto jest lepszym anarchistą, tylko co anarchiści powinni robić w tak nierewolucyjnych czasach jak obecne, czy kontynuować to co robili i tym samym pozwolić żeby organizacje stopniały z kilkuset do kilku tysięcy członków (a w Polsce jeszcze mniej) i nie stanowić żadnej siły ale liczyć na to, ze kiedy ogólna sytuacja sie zmieni to przyniesie to korzyści czy tez może budowac organizacje radykalne ale nie aż tak bardzo i stanowić obecnie jakąś tam siłę, tylko że nie rewolucyjną i liczyć na to, że kiedy sytuacj się zmieni to charakter tych organizacji także. Tu chodzi o to jak osiągnąć ten cel o ktorym piszesz.

Takie dyskusje zawsze były są i będą, zwłaszcza w takich czasach jak obecne, natomiast zgadzam się że należałoby wyjśc poza te spory

Poza tym zastanów się, obok kogo ta historia przepływa, obok tych którzy przynajmniej próbują coś robić w sposób jaki uważają za słuszny, czy obok tych którzy nie chca robić nic i wolą utonąć

Nieprecyzyjnie się wyraziłem, chodziło mi o to, że wolę płynąć wpław niż kręcić się w kółko na łodzi w której każdy wiosłuje w swoją stronę. A co robić? Robić swoje praca organiczna, nie liczyć ilu jest, ludzie jak zobaczą, że są jakieś efekty sami przyjdą, ale żeby przyszli muszą wiedzieć że jest wspólnota, anie podzielone grupki. Najważniejszy jest cel i myślę że ludzie o lewicowych poglądach powinni stworzyć szeroką koalicję (nie myślę tu o sporej części karierowiczów z SLD i kilku innych ugrupowań) odrzucić przynajmniej chwilowo drobne różnice po to by zacząć stanowić liczącą się siłę. Tak było w 81, ale nie podobało się to zarówno PZPR-owi jak i centrali "Solidarności", bo wtedy ludzie sami się organizowali tworzyli komitety i zajmowali się wszystkim: od uczciwej sprzedaży w sklepach po kontrole dyrekcji zakładów czy władz miejskich. "Solidarność" w 81 to nie był Wałęsa i doradcy tylko ludzie, dziś robią nam wodę z mózgów jak to sami na kolumny czołgów z gołymi rękami, a to wszystko bzdury. Ci ludzie nie mieli i nie mają żadnych poglądów (skoro można przejść z PiS-u do SLD i działać jakby nigdy nic) oni po prostu wdrażają cały czas "plan Wisła": drążmy do dna i trzymajmy się koryta. Głównym zadaniem jest uzmysłowienie ludziom tego faktu.